kasım | texting

seni böyle buldum*

|Her şey başlamadan önce.|

O zamana kadar bulduklarımın bir önemi yokmuş*

Genç kız odanın kapısında bir süre bekledi. Oradan bir an önce uzaklaşmalıydı. Ama içinde bir kıpırtı vardı adını bilmiyordu. İçini sıkıştıran bu korkunun kucağında saklı bir huzur vardı, hissediyordu.

Önce yastığına ilişti kızın gözleri, sonra biraz ötede duran çalışma masasına. Bir defter göründü gözüne. Zamanı kısıtlıydı ama ona da göz atmak istiyordu. İlerledi, ilerledi. Zaman akıyor muydu bilemiyordu. Defteri eline aldı hemen. Sonra hızlı hızlı göz gezdirdi sayfalarında. Epeydir yazıyordu Kasım bu deftere, kendine anlatmadığını oraya yazıyordu, ağzından çıkamayacakları oraya yazıyordu.

Herhangi bir sayfada durdu kız. Gözleri satırın en başına gitti ve okumaya başladı.

Bir kalem ve bir şiir.
Bi gözlerin vardı aklımı alan bi de ellerin.

Ne bizle yaşayabildik ne bizsiz,
Bi seninle büyüdüm bi de sensiz.

Eskisi gibi uçmuyor artık uçurtmalar. Hiçbir şey eskisi gibi değil burada mesela.
Gülün dikeni kanatmıyor parmaklarımı senin gibi.
Bir yemin uğruna öldürmüyor kurşunlar
Ve hiçbir kurşun bir lafın etmiyor mesela.
Beni yok eden hiçbir cümle yok artık, mutlu ol!

Bi sevinç çığlığı dolmuyor yüreğime.
Bi sen etmiyor bu şehrin yağmurları.

Hani senin yokluğun iki-üç acı fazlaydı ya bu semte,
bu semt senden sonra hep bir hüzün eksik başladı güne.

Gözlerinde biriken damlaları eliyle yokladı genç kız ve sessiz bir iç çekiş doldu odaya. Kasım'ın canının yandığını biliyordu, bu satırların kime yazıldığını da. Kasım'ın başaramadığı bir veda vardı her harfinde. Kızın kalbinde anlamlandıramadığı bir acı baş göstermişti.

Bir sayfa daha çevrildi.

Hiç onun tarafından sevilmediğin bir ağabeyi özlemek insana dokunuyormuş.

Kasım'la ilk burada göz göze geldi acıları. Kasım'ın acılarını bu sayfada gördü çıplak gözle. Onun içindeki esen rüzgar, genç kıza çoktan savrulmuştu.

Genç kızın gözyaşlarını saklayan bu ev, bu gözyaşları için ona bir kalp emanet edecekti.