kasım | texting

neredeyim, neredesin

Beklenilen telefon gecikmemişti.

Abim arıyor...

"Alo?"

"Neredesin?"

"Evdeyim abi. Mesajdan sonra aramanı iple çektim. Nasıl oldu da babam böyle bir şart sundu? Ve şartı ne?"

"Yine iyisin. Bir daha yüzüne bakmaz sanıyordum. En yakın zamanda buraya gel, yüz yüze konuşulacak birkaç mevzu var."

"Tamam. Nasıl bir şart bu?"

"Bir önemi var mı? Daha doğrusu şartı düşünme gibi bir durumun var mı ortada? Ne olursa olsun kabul etmen gerekiyor, hep bunu bekledin çünkü."

"Evet... Yani, öyle tabiki... Sadece..."

"Hayatında bir kız varmış." dedi ağabeyi lafını tamamlamasına izin vermeden.
"Bu saçmalığa da bir son ver. Artık iş adamı olacaksın. Öylesine bir çevresi olan, alelade yetişmiş insanları hayatına almaman gerektiğini artık öğren."

"Alelade biri değil zaten. Ayrıca bunu nereden öğrendin?"

"Araştırmamı sağlam yaptım, merak etme. Ve kız senin için oldukça geride kalıyor."

"Her neyse abi, bu konuyu konuşmayalım. Babam beni hangi şartla affedecek?"

"Bizim için oldukça önemli bir iş ortaklığı var. Bizim için, ailemiz için, soy adımız için... Babam bu işe oldukça önem veriyor, eğer işler yolunda giderse herkes mutlu olacak. Bu mutluluğu getirecek olan sensin Kasım. Babama o hep istediğin ama ispatlayamadığın gücünü göstereceksin. Hatta sadece babama değil, herkese."

"A-anlamadım. Nasıl olacak o? Yani bahsettiğin mutluluk... Ne yapacağım?"

"Bahsettiğim iş ortaklığı yapacağımız ailenin bir kızı var. Oldukça güzel, başarılı, hanımefendi... Onunla tanışmanı istiyoruz. Seni ileri taşıyacak olan bu kız."

"Tanışmamı mı istiyorsunuz?"

"Evet. Babam sizin evlenmenizin herkes için uygun olduğunu düşünüyor."

"Ne? A-abi. Benim hayatımda biri var. Böyle bir şeyi benden nasıl bekliyorsunuz? Şart bu muydu? Hayatımda birinin olduğunu biliyordun, benim için ne kadar mühim olduğunu da. Ben bunu yapamam. Bunu yapamam."

"Saçmalamayı kes. Aklını başına al Kasım Berkay. Böyle saçma sapan ucuz aşk hikayesini bana anlatma. Baban sana bir şans tanıdı, ailen sana bir şans tanıdı. Hayatını sonuna kadar refah içinde yaşayacağın şart sunuyor sana, sen ise gelmiş burada boş boş konuşuyorsun."

Kasım duydukları karşısında dehşetle titriyordu. Öfkeden, şaşkınlıktan ne demesi gerektiğini bilemiyor, içerisine girdiği bataklıktan çıkmaya çalışıyordu.

"Ben bunu kabul edemem. Bahsettiğin hayata ait olamam, hiçbir zaman da olmadım. Babamı çok sevdim, ama bu hiç kimseye yetmedi. Şimdi gelmiş kendi soyunun duyulması için bana böyle bir teklif sunuyorsun. Ben bunu yapamam abi. Ucuz bir aşk hikayesi değil, ben o kızı çok seviyorum."

Olduğu yerde bir ileri bir geri yürüyor, bundan sonra olacakları düşünüyordu Kasım. Ama karşısında onu en son anlayacak insanlardan biri vardı, Vuslat'ı sevdiğini herkese anlatabilirdi ama ağabeyi bunu anlamamak için özellikle uğraşırdı.