kasım | texting

hissettiklerin hazineydi*

Küçük bir not; o kadar çok yorum aldım ki Kasım erkek mi kız mı diye... Zaten yeterince belli diye düşünüyordum ama yazayım. Kasım erkek canlarım. teşekkürler. iyi günler. ^^

&

054**: kasım,

054**: uyudun mu?  [02:17]

Kâ: Şimdi de geceleri mi başladın

Kâ: Uykumdan uyandırdın mutlu musun

054**: evet bsfbsshd

Kâ: Bir de evet diyor ya

054**: bir şey diyecektim

Kâ: Lütfen buna değmiş olsun

054**: ona da sen karar ver artık

Kâ: O zaman kesin değmeyecek

054**: sana şarkı söyleyeyim mi?

Kâ: Ne?

054**: şarkı

Kâ: Emin değilim bundan

054**: neden?

Kâ: İstemiyorum yani.

054**: istemiyorsun

Kâ: Evet.

Kâ: Bak, başta dalga geçtim ama sen ipin ucunu kaçıracak gibi görünüyorsun. ben böyle şeylere gelemem. kendini de boş yere beklentiye sokma. engellemedim sadece öylesine yaptığını düşündüğüm için. ama eğer aklında benim düşüncemden farklı bir şey varsa, üzgünüm. sana senin beklediğin şekilde gelemem.

Kâ: İyi geceler.  [02: 27]

Görüldü, [✓✓ 02: 28]

*

Sabah okulun boş koridorunda ağır ağır ilerleyen Kasım, uykusuzluğu yüzünden doğru düzgün kafasını kaldıramıyordu. Sonunda kantinin kapısından girerken cebindeki telefon titredi ama onu hissetmedi bile diyebiliriz çünkü o derece ruhsuzdu. Mesela şöyle bir sahne yaşandı kantinde.

"Abi kahve alayım mı ben?"

"Tabi, hangisinden?"

"İkisinden birinden."

"Ne?" diye sordu adam tuhaf bir suratla bakarken."İkisi bir arada demek istedin herhalde?"

"Aynen aynen." Diyerek kafasını salladı. Adam bıyık altından sessizce kıkırdarken Kasım da bir an kendi haline güldü.

Kahvesini alıp parasını adamın avucuna bırakırken kafasını teşekkür niteliğinde salladı.

Masalardan birine geçerken cebi tekrardan titredi, bu defa hissedince tam otururken göz devirdi. Kahvesini içmeye hazırlanırken telefonu çalmaya başladı ve kahvesini yeniden masaya koydu.

Ekranda anonimin numarası yazıyordu, açıp açmamak arasında kalıp sonunda açmaya karar verdi. Ve dalgayla yanıtladı telefonu.

"Bu ne cesarettir Yarabbi, seni tanımak istiyorum yiğidim."

Uykusuz ses tonuyla söylediği şey o kadar komik geliyordu ki kulağa bi an kendini gülmemek için tuttu. Ama karşı taraf buna engel olamayarak kıkırdadı. Sesi çocuksu ve naif geliyordu kulağa.

"Uyan artık yiğidim." Dedi telefonun diğer ucundaki ses. Kadifemsi ve sanki daha fazla konuşmasını isteyecek kadar güzeldi.
Kasım sessizce tebessüm etti.

"Anonim?"

"Evet, benim."

"Numaranı bir yerlerden tanıyor muyum?"

"Sen bu hâlde beni görsen beş dakika sonra unutursun, uydurma."

Kasım bu defa sesli bir şekilde güldü.

"Beni bu kadar tanıman bi tık korkuttu."

Kız da gülümsedi.

"Güzeeel. Sabah sesini duymak çok iyi geldi. Hem de ders öncesi.”

“Hımm, aynı şeyi söyleyemeyeceğim.”

"Söylemesen de biliyorum."

"Sen ne biliyorsun ki?" Dedi alaycı bir gülüşle.

"Hissettiğin şeyleri asla söyleyemediğini."

Kısa bir sessizlik oldu. Kasım ciddileşti. Boğazını sertçe temizledi.

"Öyle mi? Başka?"

"Bunu bilmiyordum ama az önce duydum, ikisi bir arada demek yerine-" cümleyi tamamlamadan kahkaha atmaya başlamıştı bile.

"Ne? Sen ciddi misin? Aynı okulda mıyız lan? Ve bunu neden duydun ki..."

"Evet, öyle oldu biraz."

"Yok yok ben kesin uyanamadım. Kabus falan bu." Deyip birden telefonu kapattı ve kafasını kollarına koyarak gözlerini kapattı ve mırıldandığını kendi bile fark edemedi.

"Sadece normal bir gün dilerken güne böyle başladım yine. Ulan anonim. Bari şarkı söyleseydin. Sesini sevdim." Deyip sessizce uykuya daldı, baş ucuna doğru yaklaşanı görmeden.