Miłość na odległość [skończona]

Rozdział 19

Gdy wróciłam zmęczona do domu, mamy nie było. Ech. Nie nowość. Postanowiłam coś zjeść bo umierałam z głodu. Postawiłam na owsianke. Minęły 4 godziny. Jakieś pół godziny temu mama wróciła do domu. Zamieniłyśmy parę słów o szkole itp. Z mamą nie mam jakieś super extra relacji. Wiem  że to moja mama ,ale po prostu mamy różne charaktery i nie zawsze się dogadujemy. Nagle zadzwonił telefon. Patrzę na wyświetlacz. FILIP. O KURDE. Przecież on wcześniej do mnie dzwonił a ja zapomniałam oddzwonić. I co mam mu powiedzieć. Kochanie zapomniałam o tobie. Dobra Justyna coś wymyślisz. Odbieram za 3,2,1...
-Kochanie? - bardziej zapytałam się do słuchawki niż powiedziałam
- a kto niby? - zapytał się. Uuuuu zły jest
-Nie no wiem że ty. A co ty taki jakieś zły jesteś? Coś się stało- Naprzykad to że miałaś zadzwonić do niego bo próbował się kontaktować  z tobą od rana geniuszko. Dobra może trochę pokochaniem i przejdzie mu
- Wydaje Ci się - odpowiedział krótko-Czemu nie odbierałaś telefonu? - kurde musiał zapytać
-Wiesz po prostu te całe rozpoczęcie, trochę stresik. Mam nadzieję że nie jesteś zły? - zapytałam z nutka nadziei że powie że nie.
-Byłem trochę, ale już przeszło jak usłyszałem Ciebie.
Oooo kochany. Jeszcze gadałam z nim jakie 2 godziny. Odpowiedziałam mu o moim rozpoczęciu za to on opowiedział mi jak jest a Anglii, jak nowa szkoła. Słyszałam w jego głosie radość z tego że wyjechał. Może mi się wydawało. Przecież jak wyjeżdżał to nie było widać bo nim że się cieszy. Dobra muszę iść się ogarniać. Kąpiel, kolacja, pakowanie do szkoły i spanie.
Jestem ciekawa co jutro będzie się działo. Zawsze przed snem napływają mi wszystkie myśli. Różne zdarzenia, wydarzenia, przemyślenia na przyszłość. Nigdy nie pomyślałabym że będę taka szczęśliwa. Mam cudownych przyjaciół, super chłopaka. Mimo że czasami w życiu  mi się nie układa. Przecież nie każdy ma idealne życie. To zawsze wiem że dziś jest źle ale jutro będzie lepiej. Musi.
Lecz nie wiedziałam że za parę tygodni szczęście moje zniknie.