Sırat'tan incedir sevda köprüsü,
Beraber geçelim tut ellerimden
Niyet ak güvercin , vuslat gökyüzü
Beraber uçalım tut ellerimden
Gönüldeki birlik kalkandır dışa
Aldırma ayaza, yele, yağışa
Giden ilkbahara gelecek kışa
Beraber göçelim tut ellerimden
Birleşmek üzredir şafakla gurup
Korku beklenilmez kapıda durup
İster zehir olsun isterse şurup
Beraber içelim tut ellerimden
Çağır hayallerin en ötesini
Yakından duyarsın aşkın sesini
Sonsuz mutluluğun penceresini
Beraber açalım tut ellerimden
Hatırla kaybolan hatıraları
Elmastan ışıklı altundan sarı
Zaman tortusundan işte onları
Beraber seçelim tut ellerimden
Şüphe başlangıçtır karar nihayet
Zamana zamanı etme şikayet
Kaçmak kurtuluştur diyorsan şayet
Beraber kaçalım tut ellerimden.
Abrurrahim Karakoç
Tut Ellerimden
"Neden bu şiiri buraya yazdım bilmiyorum. Aslında şiirle falan aram yoktur benim, şiir okumaktan da dinlemekten de pek anlamam o duyguları pek kavrayamam yalnızca bu aralar şiirler ile bazı nedenler- dersler- dolayısıyla haşır neşir oldum ve burada da anı olarak kalsın istedim sanırım.
Hayır bu şiiri Sevgili'ye ithaf etmiyorum çünkü okurken bile bunu hissedemedim. Bu şiiri kendime ithaf ediyorum. Son satırları çok sevdiğimi biliyorum.
'Kaçmak kurtuluştur diyorsan şayet
Beraber kaçalım tut ellerimden"
Kaçmak kurtuluş değil biliyorum ama yine de okurken kurtuluş olmasını çok istedim. Gerçekleşsin istedim şiiri ne kadar çok okuduysam o kadar da bunun gerçekleşmeyeceğini kavradım. Bu yüzden bu şiiri kendime ithaf ediyorum. Çünkü başka türlü kimse bu şiirin yükü altında kalamaz. "
