Siedem historii, które nie są ze sobą powiązane. To po prostu siedem krótkich historii różniących się od siebie dosłownie wszystkim.
1. love letter - Miyouni (zakończone)
Uważacie, że dawanie sobie liścików miłosnych jest żałosne?
2. the gate...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
♡
Tym razem nie czekałam na Jeongguka jak co dzień rano. Wyszłam wcześniej z domu, żeby przypadkiem na niego nie wpaść.
Podjęłam decyzje to dziś wyznam Taehyungowi moje uczucia.
Złapałam go na korytarzu i poprosiłam o rozmowę za szkołą. Nie chciałam, żeby ktoś to usłyszał.
Ręce trzęsły mi się niemiłosiernie, ale już nie było odwrotu, Taehyung stał przede mną i czekał na to, co zaraz mu oznajmię.
- Tae-taehyung – zaczęłam, nerwowo bawiąc się palcami.
- Tak? – Spojrzał na mnie zdziwiony.
- Ja-ja... – Starałam się, jak tylko mogłam, ale słowa nie chciały wyjść z mojego gardła.
Chłopak jedynie mnie obserwował i czekał, aż się uspokoję.
- Ja – zebrałam się w sobie – kocham Cię.
- Rozumiem – skomentował krótko.
- Co czekaj?! Słyszałeś, co powiedziałam? – Zadrżałam.
- Czy czujesz coś do Jeongguka?
- Co? Czemu o niego teraz pytasz? – Jego pytanie zbiło mnie z tropu.
- Czy lubisz go? –zadał kolejne pytanie i zbliżył się do mnie.
- Ja nie wiem – zawahałam się. Jezu, czemu powiedziałam mu, że nie wiem? – Znaczy, lubię go. Dużo mi pomagał, ocierał moje łzy, gdy już miałam się poddać, motywował mnie! Sporo czasu razem spędzaliśmy, dużo się śmialiśmy, nawet zeżarł te ciasteczka, które zrobiłam dla ciebie! – Machałam rękoma. – A były ohydne, ale on powiedział, że pyszne! Więc tak lubię go! Ale jako przyjaciela! Nie wiem, czy rozumiesz?
Boże co ja wygaduje.
- Rozumiem. – Posłał mi przyjacielskie spojrzenie. – Postaram się, żebyśmy spędzali razem więcej czasu, żebyśmy się zaprzyjaźnili. – Uśmiechnął się.
- Ja ci tu wyznaje uczucia a ty mi mówisz żebyśmy zostali przyjaciółmi? – Spuściłam głowę w dół, czułam się w tej chwili żałośnie.
Rozległ się dzwonek na lekcje.
- Chodźmy na zajęcia, bo się spóźnimy. – Ruszył w stronę szkoły.
- Idź pierwszy, dogonię cię.
Właśnie zostałam odrzucona, moja wielka miłość olała moje uczucia. Złapałam przypadkowy kij i zaczęłam okładać drzewo, musiałam się wyżyć.
- Mijin... - Usłyszałam głos i zobaczyłam Jeona. Podniosłam kij i chciałam go uderzyć, on od razu zasłonił się rękoma.
- Podsłuchiwałeś? – wyszeptałam i upuściłam kij na ziemię. – To pewnie już wiesz. Rozumiesz to? Ten dupek dał mi kosza. A najlepsze jest to, że to chyba twoja wina!
