Elevator | vmin ✔

12.01

"Adım Kim Taehyung bu arada"

Aradan geçen iki dakikanın ardından asansörün en uzak iki köşesine oturmaya karar vermiştik. Aramızda sadece boy aynası vardı.

"Ben de Park Jimin" dedim.

"Hangi katta oturuyorsun?" zaman geçirmek amacıyla konuşmaya karar vermiş olmalıydı.

"11" diyerek yanıtladım "Sen?"

Güldü "7" gülmekte haklıydı çünkü yedinci katta bindiğini görmüştüm, sormamam gerekirdi "Seni daha önce hiç görmedim"

"Hafta içi hep işte oluyorum. Haftasonları ise tüm zamanımı evde yatmakla geçiriyorum. O yüzden görmemişsindir"

Yeniden güldü ve "Aslında yeni taşındım" dedi "O yüzden görmemiş olabilirim. Beş gün oldu"

"Öyle mi?" sadece bir soru kalıbıydı ama ilk defa soru sormuş oldum "Binaya hoş geldin o zaman"

Aradan geçen birkaç saniyenin ardından sordu "Korkun geçti mi?"

Cevaplarken yüz yüze bakıyorduk "Evet" on saniyelik sarılma seansımız aklıma gelmişti "Teşekkür ederim"

"Ne için?"

Omuz silktim "Bilmiyorum. Sarıldığında rahatladım"

Yine, yeniden güldü "Korktuğunda söyle, yine sarılırım"

İç sesimle 'utanma Park Jimin' diyerek savaş verirken aynı zamanda "Hiç komik değil" diyerek adının Taehyung olduğunu öğrendiğim komşuma cevap verdim.

"Komik olsun diye söylemedim ki. Sarılmak hoşuma gitti ve yeniden sarılmak için fırsat kolluyorum sadece" açık sözlü müydü yoksa dalga mı geçiyordu halen emin değildim.

"Birkaç dakika içinde çalışacağını söyledin" dedim ve "Yeniden korkacağımı ve sarılacağımızı sanmıyorum" diyerek ekledim.

"Tüh ya. Bir kere olan şansımı on saniye değil yirmi saniye falan kullanmalıymışım desene"

***