Elevator | vmin ✔

12.09

Yaklaşık on saniyedir süregelen sessizliği ''Taehyung'' diyerek bozdum. Aynı yaşta olduğumuzu bildiğim için herhangi bir saygı ifadesi kullanmıyordum. 

Son heceyi uzatarak ''Efendim'' dedi. 

''Telefonundan birilerine ulaşmayı denesen olmaz mı?'' 

Benimkinin üstünde olan elini belli belirsiz kıpırdattı ''Asansörde telefon çekeceğini sanmıyorum''

''En azından dene, lütfen'' birbirimize değil, kapıya baktığımız için başımı sağa yatırdığımı görüp görmediği konusunda bir fikrim yoktu ''Ben yalnızca çöp atmaya çıktığım için telefonumu yanıma almadım''

Oflamasını bekliyordum fakat en ufak huysuzlanma ses dahi çıkarmadan sağ elini cebine attı ''Bu kadar şirin olmasaydın denemezdim'' 

''Şirin değilim'' 

Taehyung ''Öylesin'' derken aynı zamanda telefonunun ekranını açtı ''Bak, görüyor musun?'' diye sorduğunda ise ekranı bana çevirmişti ''Çekmediğini söylemiştim''

Telefon mevzusunu daha sonra konuşulacaklar adlı hayali panoma raptiye ile astıktan hemen sonra yineledim ''Şirin değilim''

Güldü ''Öylesin'' telefonunu çoktan cebine koymuştu bile ''Baksana miniciksin''

Artık yüzüne bakıyordum ''Her minik olan şey şirin mi oluyor?'' ve onun ne zamandır bana baktığını bilmiyordum. 

''Evet'' dediğinde bakışlarını gözlerime yöneltti ''Kısık ve küçük gözlerin var, onlar şirin'' dedi ve ''Ama dudakların için aynısını söyleyemem'' diye ekledi. 

Bir süredir iç içe olan ellerimizi sinirle ayırdıktan sonra sesimi yükselttim ''Sensin şirin!'' 

Gülerek elimi yeniden tuttu ''Ellerin de minicik, onlar da şirin'' derken serçe parmağıma odaklanmıştı ''Şirinsin işte, kabul et'' iki parmağı arasına aldığı parmağıma bakıp gülümsüyordu. 

Tüm gücümü omzuma verip onu olabildiğince ittikten sonra sesimi biraz daha yükselttim ''Sensin şirin!'' istediğim kadar uzağa gitmemişti ama en azından onu sarsmayı başarmıştım. Ayrıca artık temas halinde olan herhangi bir vücut parçamız yoktu. 

''Tamam sen öyle diyorsan öyle olsun''

***