ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 1 ตัวแทน

ตอนที่ 1 ตัวแทน

"จำได้ไหมว่าเธอเป็นใคร" ชายชราตรงหน้าถามผม เขาคือคุณอาทร เป็นคนที่รับผมมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าแถวต่างจังหวัด เหตุผลที่รับเด็กอย่างผมมาเลี้ยงนั้น ไม่ใช่เรื่องสวยงามแบบในละคร หรือเรื่องที่เขาบอกกับแม่ใหญ่หรอกครับ มันต่างกว่าที่คิดไว้เยอะมาก จนตัวผมอยากจะหนีออกจาก 'นรกบนดิน' แห่งนี้เป็นล้านรอบ

"ครับ ผมเป็นลูกคนโตของตระกูล มีหน้าที่เสียสละตัวเอง แทนคนในตระกูล" ผมตอบคำถามเมื่อครู่ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย เย็นชา และหยาบกระด้าง

"ไม่ต้องมาใช้เสียงน่ารังเกียจนั้นกับฉัน!!! " คุณอาทรยกมือขึ้น ความทรงจำในวัยเยาว์ของผม เริ่มกลับมาอีกครั้ง

'พ่อจ๋าอย่าตีหนู' เด็กตัวน้อยที่มีใบหน้าไม่ต่างจากผมในตอนนี้ กำลังสั่นระริกอยู่มุมห้อง ในห้องมันทั้งมืดมิด น่ากลัว ไม่มีแม้แต่แสงแดดสาดส่องมาเลย ทุกๆ ช่วงเวลาๆ มีแต่ความมืด คนที่ผมเรียกเขาว่าพ่อ และรักเขาสุดใจกำลังลากโซ่จากเสาๆ หนึ่งในห้อง ก่อนที่เขาเดินตรงมาหาผม

ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มนั้นไม่มีอีกแล้ว ตั้งแต่ที่คุณอาทรรับผมมาเลี้ยง...เขาก็ไม่เคยยิ้มให้ผมอีกเลย กลับทำร้ายผม บอกผมซ้ำๆ ว่าผมเป็นลูกคนโตของเขา ที่ต้องเสียสละตัวเอง

'ฉันไม่ใช่พ่อแก!!! ไม่สิฮ่าๆ ๆ ฉันคือพ่อแก ส่วนแกคือลูกคนโตของฉัน' เสียงหัวเราะแสนน่ากลัวเหมือนพวกโรคจิตยังดังขึ้นเรื่อยๆ

แม่ใหญ่จะรู้ไหมว่าคนที่แม่ใหญ่ให้ผมเรียกว่าพ่อ เขากำลังทำร้ายผม เลี้ยงดูไม่ต่างจากทาส ไม่มีความรักหลงเหลืออยู่แล้ว...ไม่สิมันอาจจะไม่มีตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ มีแค่ผมคนเดียวที่คิดว่านั้นคือความรัก ทั้งที่มันไม่ใช่

'คุณอาทรปล่อยกวางไปเถอะนะครับ' ผมยกมือไหว้เขาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่คนใจร้ายก็ยังไม่ยอมปล่อยผมไปอยู่ดี...ร่างสูงเดินเข้ามา ก่อนจะกระชากมือของผม ที่กำลังยกมือไหว้อ้อนวอนเขาอยู่ มันทั้งเจ็บทั้งแสบ แต่ผมไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้ เพราะนั้นจะยิ่งทำให้เขาลงมือกับผมหนักขึ้น