ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 15 ชะตา

ตอนที่ 15 ชะตา

"อึก!! " เพียงดีดนิ้วเบาๆ ทามะก็ลอยปลิวกระแทกเข้ากับกำแพงหนาในทันที ชอนเหลือบมองทามะเล็กน้อย ก่อนจะจ้องมองเทพหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาแข็งกระด้าง

"หืม? เจ้าช่างอดทนยิ่งกว่าพี่น้องที่เหลือของเจ้าเสียอีก" เทพหนุ่มยกยิ้ม พลางปรายตามองยักษ์แฝดทั้งสี่ที่นอนสลบอยู่บนพื้น ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง

แม้ภายนอกจะดูธรรมดา ใจเย็น ไม่เร่งรีบ แต่ความจริงไป๋หลินอยากจะรีบวิ่งไปกระชากตัวเป้าหมาย แล้วออกไปเสียเดี๋ยวนี้ เพราะจิตปีศาจที่ลอยมาแต่ไกลบอกให้เขาได้รู้ ว่าเขาเหลือเวลาอีกไม่มาก

"หลบไป..." ไป๋หลินยกมือขึ้นใช้พลังเพียงเล็กน้อย ชอนก็กระเด็นไปไกลตามแรงอัดของอะไรบางอย่าง ที่เขาเองก็มองไม่เห็น รู้เพียงเขาโดนกระแสพลังอัดจากไป๋หลินแน่

"..." ไป๋หลินเดินมาใกล้ร่างบางที่นอนนิ่งไม่รับรู้เรื่องเล่าอะไร เพียงแค่เห็นหน้าไป๋หลินก็รู้ได้ถึงอดีตมากมายของเด็กหนุ่มคนนี้

'อย่า! ผมกลัวแล้ว'

'ท่านอินุไค...'

'ขอบคุณครับ'

เรื่องเล่าตั้งแต่อดีตมาถึงปัจจุบันฉายอยู่ในหัวของเขา ไป๋หลินได้แต่นึกสงสัย เหตุการณ์บางอย่างเขาไม่สามารถดูได้ เพราะกลุ่มเงา บางอย่างที่อยู่ในตัวของอากิปิดบังจนหมด

'กลิ่นอายปีศาจนี้..ของอินุไคไม่ผิดแน่' ไป๋หลินคิด

ทั้งทีชะตาของมนุษย์คนนี้ดี ลำบากตอนเด็ก โตขึ้นจะสบาย ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้กลับกำลังจะตาย ไป๋หลินเข้าใกล้ร่างบางอีกนิด ก่อนจะสัมผัสหน้าผากมนเบาๆ

"เจ้าไม่สบาย? แค่ไม่สบาย ทำไมอายุขัยมนุษย์ของเจ้าสั้นลงจนน่ากลัว" เทพหนุ่มถาม มองอากิที่หลับนิ่งราวเจ้าหญิงนิทรา

น่าประหลาด ใบหน้ายามหลับที่เขาเคยเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน แต่กับมนุษย์คนนี้ช่างต่างออกไป เรื่องราวแสนเศร้าที่เจอมามากมาย แม้จะมีเหตุการณ์บางอย่างที่ขาดหาย แต่เด็กหนุ่มในยามนี้ เติบโตมาได้สวยงามและเข้มแข็ง จนเทพหนุ่มอดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้ายามหลับของอากิอีกครั้ง