ตอนที่ 11 ไม่อยากไป
"ใส่เสื้อผ้าของข้าไว้นะ" ร่างสูงหยิบชุดให้ผม
"ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะครับ แต่นี่มันใหญ่ไปแล้ว" ผมหยิบชุดในมือท่านอินุไคมาดู ก่อนจะยกขึ้นเทียบกายของตัวเอง
"หลุดแน่ๆ" ผมบ่นแล้วมองร่างสูงที่นั่งมองผมอยู่ตรงหน้า ใบหน้าคมขมวดคิ้ว แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา ก็คงจะหนีไม่พ้น เรื่องที่ผมไม่ตามใจเขาอีกนั่นแหละ
"ไม่ว่าอย่างไงเจ้าก็ต้องใส่ชุดของข้า" ร่างสูงไม่มีท่าที่ว่าจะล้มเลิกความคิดแม้แต่น้อย กลับยืนยันในความต้องการของตนอย่างหนักแน่น
หลังจากเมื่อตอนนั้น ที่ผมเจอพี่ยักษ์แฝดทั้งห้าก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ตอนนี้ท่านอินุไคพาผมกลับมาพักที่ห้องแล้ว แล้วอยู่ๆท่านก็มาวุ่นวายกับเรื่องชุดที่ผมจะใส่ไปวันพรุ่งนี้ จะให้ผมใส่ชุดของท่านแทนให้ได้
"ทามะ! เอาชามา! " เสียงตะโกนปนหงุดหงิดของเขา เริ่มทำให้ผมไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าจะหงุดหงิดควรมาลงกับผม ไม่ควรลงกับทามะแบบนี้
"อย่าหงุดหงิดใส่คนอื่นสิครับ! " ผมขึ้นเสียงใส่คนตรงหน้า ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหน
"หึ...ใช่สิข้ามันขี้หงุดหงิด" ร่างสูงสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น
"ขอรับข้าจะรีบไปเอาชามาให้" ทามะรับคำจากหน้าห้อง เด็กน้อยไม่มีท่าทีจะเข้ามายุ่งความเป็นส่วนตัวของเจ้านายแม้แต่น้อย
"เฮ้อ ท่านครับแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ" ผมพยายามใจเย็นลงอีกนิด มองปีศาจที่ทำท่าทำทางเหมือนเด็กๆ ไม่มีผิด
"..." ไม่มีเสียงตอบกลับมาอย่างทุกครั้ง ผมพยายามสังเกตหางของท่านอินุไค ร่วมถึงใบหูนั้นด้วย แต่ทั้งสองกลับอยู่นิ่งไม่ขยับไปไหน
"ชามาแล้วขอรับ" ทามะเปิดประตูเบาๆ ก่อนจะยกชาเข้ามาใกล้พวกเราทั้งคู่
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Storie d'amoreอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
