ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 12 โง่งม

ตอนที่ 12 โง่งม

'แก! ฮ่าๆ ' เสียงหัวเราะ แรงแตะที่กระแทกเข้ามาหาผม จนตัวเองนอนกองอยู่กับพื้น มันทั้งจุกและน่ากลัว

'แกต้องตายแทนคนที่นี่!' เสียงของคุณอาทรดังวนอยู่ในหัวของผม คำพูดแบบเดิมๆในสมัยก่อนกลับมาเรื่อยๆ

ฝันร้ายในวัยเด็กกลับมาหลอกหลอนผมอีกครั้ง จนหัวของผมมันปวดไปหมด ร่างกายไร้เรี่ยวแรง แม้แต่จะลืมตาขึ้นเพื่อให้ตื่นจากฝันร้ายยังทำได้ยากเย็น

"อือ...ผมขอโทษ" ผมพยายามบอกเสียงที่ตามหลอกหลอน หวังให้เจ้าของเสียงหยุดพูดเสียที

'หึ! ...' ในหัวของผมยังเต็มไปด้วยเสียงของคุณอาทร มันน่ากลัวเหลือเกิน ผมยังจำความเจ็บตามร่างกายได้ดี เสียงหัวเราะที่บาดลึกลงไปในใจของผม ทุกครั้งที่เขาเห็นน้ำตาเขามักจะหัวเราะชอบใจ เหมือนมันเป็นเรื่องสนุกในชีวิตของเขา

ไม่นานร่างเงาของสิ่งมีชีวิตบางอย่างก็ก่อตัวขึ้นในหัวของผม รูปร่างที่แสนคุ้นเคย ความกลัวเหมือนสมัยเด็ก เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ใครก็ได้ช่วยผมที..ปลุกผมให้ตื่นจากฝันร้ายบ้าอยู่ที่นี่นี้..ขอร้อง..ได้โปรดเถอะ...

"กวางน้อย! เจ้าตัวร้อน! " เสียงเรียกของท่านอินุไคดังก้องอยู่ในหัว

เพียงแค่เขาเรียกผม เงาดำนั้นก็หายไปทันที เสียงที่หัวเราะเยาะด้วยความสะใจกลับเงียบกริ่บ ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

"ท่านอินุไค..." ผมปรือตามองคนข้างกาย ไม่มีแรงตอบโต้อะไรเขามากนัก ลำพังแค่เรียกชื่อเขาก็ลำบากแล้ว ผมรู้สึกเหมือนชีวิตของตัวเองกำลังจะหมดลงในไม่ช้า

"ทามะ! เตรียมชามาเร็วเข้า! " ร่างสูงตะโกนสั่งอย่างหัวเสีย ในเวลาที่ผมกำลังป่วยแบบนี้ ท่านยังคิดจะให้ผมกินชาอยู่อีกหรอ.. ถึงผมจะชอบมันก็เถอะ แต่ว่าผมไม่ได้อยากกินมันเป็นอย่างสุดท้ายก่อนตายสักหน่อย...