ตอนที่ 6 หางที่มองไม่เห็น #อินุไค
ใบหน้าแสนเย้ายวนของมนุษย์ตัวเล็กภายใต้ร่างของข้า เหมือนสวนดอกไม้ที่ข้าไม่กล้าทำอะไรมากนัก มันทั้งสวย สง่า งดงามราวภาพวาด กลัวว่าหากข้าแตะต้องมากกว่านี้ ดอกไม้สวยงามเล่านี้จะช้ำจนตาย
"ท่าน..อินุไค" เด็กน้อยเรียกชื่อของข้า มันแผ่วเบาเสียจนข้าอยากทำให้ได้ยินชัดกว่านี้
"หืม...เด็กน้อยของข้า" ข้าว่าพลางโน้นตัวเข้าใกล้คอขาวผ่องของเขา
"ผม..." เด็กน้อยพูดไม่เป็นคำอีกครั้ง ข้าตัดสินใจใช้พลังอ่านความคิดของเขาอีกรอบ แต่แล้วมันก็ทำให้ข้าต้องผิดหวัง เมื่อไม่เจอคำตอบอะไรในนั้นเลย ทั้งๆ ที่เจ้ากำลังทำหน้าเหมือนต้องการข้าขนาดนี้งั้นรึ
กลับเป็นข้าเองที่ตั้งคำถามมากมายในใจ ไม่คิดว่าเด็กมนุษย์เพียงคนเดียว ที่อายุอ่อนกว่าข้าหลายร้อยปี กำลังทำให้ข้าทำตัวไม่ถูกแบบนี้
"เจ้าต้องการอะไร...บอกข้า?" ข้ากระซิบที่ข้างหูของเจ้าหนู ก่อนจะดูดเม้นต้นคอขาวนวลช้าๆ พลางกดจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเกิดรอยรักสีชมพูอ่อนเด่นชัดตัดกับสีผิวของเขา
"....อื้อ...ผม..." เสียงครางกระเส่า ปลุกความต้องการบางอย่างในตัวข้าทุกครั้งที่ได้ยิน
"เจ้าบอกว่าอยากเห็นหางของข้าใช่หรือไหม หางที่ไม่มีใครเห็น...ข้ากำลังทำให้เจ้าเห็นหางของข้า...เด็กน้อยเสียงของเจ้าช่างกวนใจข้าเหลือเกิน" ปีศาจอย่างข้ามักพูดความจริงเสมอ ทุกคำที่ข้าพูดล้วนมาจากความจริงของใจข้าทุกคำ ต่างจากมนุษย์ปากแข็งคนนี้
"...อะ...ท่านทำอะไรครับ...." ดวงตาหวานเชื่อมมองข้า
ตัวข้าไม่ได้สนใจคำถามของเขาเลยสักนิด มือทั้งสองกำลังจัดการปลดชุดกิโมโนสีเดี่ยวกับข้าอยู่ ปากไม่ว่างจะตอบคำถามอะไร ข้าเอาแต่กดจูบต้นคอระหงทั้งด้านซ้าย ด้านขวา ซ้ำๆ สร้างรอยรักเรื่อยๆ
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Romantizmอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
