ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 16 ข้ามองไม่เห็น

ตอนที่ 16 ข้ามองไม่เห็น

"ข้ามองไม่เห็นชะตาของเจ้าหนู" ไป๋หลินกล่าวอย่างเอ็นดู เขามองไม่เห็นอนาคตของเด็กคนนี้จริงๆ การที่มองไม่เห็นอนาคตของมนุษย์ไม่เท่ากับตายหรอกหรือ

แม้จะเจอกันไม่นาน แต่เพียงได้เห็นหน้านวล เทพหนุ่มก็รู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ทั้งเอ็นดู ทั้งสนใจร่างบาง ดังนั้นนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับเทพหนุ่มในตอนนี้

"เหตุใดข้าต้องตอบเจ้า" ปีศาจหนุ่มไม่สนใจไป๋หลินอีก ร่างสูงกำลังลูบไล้ใบหน้ายามหลับของคนในอ้อมกอดอย่างช้าๆและนุ่มนวล

"อินุไคเจ้าช่วยสนใจข้าหน่อยได้หรือไหม! ?" ไป๋หลินอยากตะโกนให้ตั้งกว่านี้ แต่อีกใจก็กลัวอากิจะตื่นเสียก่อน

"เงียบน่า คนป่วยกำลังพักผ่อน เจ้าช่วยออกไปก่อนได้หรือไหม ข้าต้องรักษาเขา" อินุไคใช้สายตากดดันไป๋หลิน บรรยากาศรอบตัวเย็นขึ้นจนน่าตกใจ เทพหนุ่มได้แต่ถอนหายใจกับอาการของเพื่อนรักคนนี้

"เข้าใจแล้วๆ ข้าจะยังไม่กลับหรอกนะ เพียงจะออกไปรอด้านนอกเท่านั้น" ไป๋หลินยกมือยอมแพ้ เขาเหลือบมองบุคคลอื่นในห้อง ทามะมองหน้าเทพหนุ่มเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะพาร่างตนที่เจ็บบาดตาย ออกจากห้องของเจ้านาย อย่างรู้ทัน โดยไม่ต้องรอให้เจ้านายของตนเอยปากไล่

ไม่ต่างจากชอนแม้จะเจ็บอยู่บาง แต่ร่างสูงก็ใช้แรงที่มีอยู่ตอนนี้พาตนออกไปเช่นกัน ไป๋หลินมองข้ารับใช้ทั้งสองด้วยสายตาสงสาร

พร้อมกับความรู้สึกผิดที่มากขึ้นทุกที ที่เห็นคนเจ็บทั้งสอง พาร่างของพวกเขาออกจากห้องของเจ้านาย นั้นเพราะต้นเหตุส่วนหนึ่งมาจากเขาแน่ แต่ถ้าข้ารับใช้เหล่านั้น ยอมให้เขาเจอหน้าอากิดีๆละก็ คงไม่เจ็บตัวแบบนี้

"ออกไปได้แล้ว ก่อนที่ข้าจะรักษาอากิไม่ทัน..." อินุไคกดเสียงเข้มไม่อธิบายถึงวิธีการรักษา ไป๋หลินมองเพื่อนรักอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มละมุนให้เจ้าหนูของเขา