ตอนที่ 3 ชื่อที่ห้ามพูดถึง
อย่าไปสนใจ อย่าไปสนใจ เมินๆ ไปซะ....อื้อ...ไม่ไหวแล้วโว้ย!
หมั่บ!
"ทำอะไรของเจ้า..." เสียงนุ่มถาม ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว ไม่มีแม้แต่ลม หรือเสียงนกร้องแบบก่อนหน้านี้ แม้แต่ทามะ เด็กผู้ชายอายุราวๆ สิบขวบก็หยุดยกอาหารเข้ามา ไม่กล้าสบตาผม สีหน้าตื่นกลัวป่นตกใจ มือน้อยๆ เดี๋ยวยกขึ้นเดี๋ยวยกลงราวกับอยากจะบอกอะไร แต่ก็กลัวที่จะพูดออกมา
"ข้าถามว่าเจ้ากำลังทำอะไร? ...." เสียงที่เข้มกว่าเดิมถามผมอีกครั้ง
"ท่านอินุไคอาจจะไม่รู้ ว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ขี้สงสัยนะครับ" ผมว่าแต่มือยังคงจับสิ่งนั้นไม่ปล่อย
ผมจับเจ้าสิ่งนั้นตั้งแต่ปลาย ก่อนจะรูดสัมผัสไปดึงโคนอย่างเบามือ แล้วกลับมาลูบไล้ปลายสุดของมันอีกครั้ง คราวนี้ทามะดูจะตกใจกว่าทุกที ร่างเล็กสั่นเทาไปมาราวกับกลัวอะไรบางอย่าง
"ทามะเจ้ารีบยกอาหารเข้ามา แล้วออกไปซะ บอกให้ทุกคนให้เริ่มงานที่ข้าสั่ง" ท่านอินุไคพูดปัดๆ
"ขะขะขอรับ! " ทามะจัดการยกชุดอาหารที่เหลือมาวางอย่างเร่งรีบ ก่อนจะโค้งคำนับให้พวกผม แล้วรีบวิ่งออกไป
"เอาละ...ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่" ท่านอินุไคมองหน้าผมนิ่ง ในตาสั่นไหวเพียงชั่วครู่ก่อนจะกลับมานิ่งสงบตามเดิม
ผมไม่ตอบ มือยังจับเจ้านั้นไม่หยุด สมองก็เอาแต่คิดถึงมัน อยากได้มัน อยากสัมผัสมัน มากกว่านี้ ผมต้องการมากกว่านี้....
"หึ...เด็กดื้อ...ทำไมเจ้ายังไม่ตอบข้า อยากได้ของ...ของข้า...มาเลยรึ" เสียงที่นุ่มลึกอยู่แล้ว ตอนนี้กลับเย้ายวนเรียกร้อง ดวงตาหวานเชื่อมจ้องมองมาที่ผม จนผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก
"ผมทานข้าวดีกว่า..." ใครจะไปทนสายตาที่มาพร้อมน้ำเสียงทรงเสน่ห์แบบนั้นกันเหล่า
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Romanceอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
