ตอนที่ 8 เรื่องราวเรื่องเล่า
"เจ้าชอบหางของข้าหรือไหม?" เจ้าของหางสีขาวเงินที่กำลังปิดบังสายตาของผมถามขึ้น
"ชอบสิครับ มันทั้งสวย ทั้งนุ่มแล้วหอม...กลิ่นเหมือนท่านเลย" ผมว่าพลางสูดดมกลิ่นอายที่คล้ายกันจากพวงหางตรงหน้า
เจ้าหางนุ่มสลวยสะบัดไปมาราวกับกำลังแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของผู้เป็นนาย รวมถึงความรู้สึกของตัวเอง
"ท่านดีใจหรอครับ" ผมจับเจ้าหางที่สลับไปมาไว้หลวมๆ ก่อนจะเอียงคอมองท่านอินุไค แล้วนี่มันอะไรอีกละเนีย!
พอจับเจ้าหางไม่ใช้สะบัดไปมา ไม่ให้บังหน้าบังตา แต่คราวนี้กลับเป็นเจ้าม้วนเอกสารที่กางปิดหน้าปิดตาเขาจนมิด แบบนี้มันจงใจรึเปล่า?
"เจ้ารีบกินชานั้นเสีย..หลังจากนี้ไปเจ้าจงกินแต่ของที่ข้าจัดเตรียมให้" เสียงนุ่มสั่งต่อไม่สนใจคำถามของผมเมื่อครู่
"ครับครับ" ผมตอบรับคำสั่งของชายตรงหน้าโดยการยกถ้วยชาขึ้นดื่มจนหมด ชาถ้วยนี้ต่างจากชาถ้วยแรกเอามากๆ จนผมเองยังแปลกใจ นอกจากสีน้ำชาที่แดงขึ้นเหมือนน้ำแดงในโลกมนุษย์แล้ว รสชาติยังหอมหวานกว่าชาถ้วยแรกหลายเท่า
"ครับ...แค่ครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว" ท่านอินุไคเอ๋ยด้วยน้ำเสียงติดดุ เล็กน้อย มือหนายังคงม้วน คงดึง กระดาษในมืออย่างช้าๆ ไม่ได้สนใจอะไรผมมากนัก
"ชอบจังเลยครับ..." ผมบอก ก่อนจะยกกาน้ำชาข้างๆ เทน้ำชาใส่แก้วของตัวเอง แล้วยกขึ้นดื่มช้าๆ สายตาก็มองรอบข้างไปเรื่อย
พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Romantikอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
