ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 13 ไป๋หลิน

ตอนที่ 13 ไป๋หลิน

"หึ...ตั้งแต่เป็นปีศาจมานี้ เจ้าปากคอเราะร้ายมากขึ้นนะ" ไป๋หลินยกยิ้มที่มุมปาก แม้ในใจจะรู้สึกดีอยู่บ้างที่เพื่อนคนนี้ ยอมพูดกับตนเยอะขึ้น แต่ถ้าคำพูดที่ได้ฟัง ไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างในตอนนี้ ที่อินุไคเอาแต่ด่าทอเขาทั้งทางตรง ทางอ้อม ทางสายตาและท่าที จะดีมากกว่า

"ถ้าไม่พอใจก็กลับไป แล้วอย่าได้มาเหยียบที่นี้อีก" อินุไคกดเสียงต่ำ หวังให้ไป๋หลินยอมถอยออกไปเอง เทพหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"ไหนๆ ข้าก็มาแล้ว ขอพักสักหน่อยเป็นไร" ไป๋หลินไม่สนใจคำขับไล่ กลับสนใจเด็กมนุษย์อีกคนมากกว่า อย่ารู้จักคนที่ทำให้ปีศาจอย่างอินุไคเป็นได้มากมายขนาดนี้ เด็กหนุ่มคนนั้นช่างน่าสนใจ...

"...." ต่างจากอินุไคในเวลานี้ เขาเป็นห่วงกวางน้อยมากกว่าใคร อยากเป็นคนดูแล ยิ่งตอนที่เขาเห็นคนตัวเล็กกว่าสั่นเทาด้วยความกลัว เสียงเล็กๆ บอกเขาว่าเจ็บปวดแค่ไหน ใจของเขายิ่งเจ็บกว่า...

'ข้าจะรีบไปหาเจ้า..กวางน้อย'อินคุไคคิด

"เด็กผู้นั้นเป็นใครกัน" ไป๋หลินสังเกตสีหน้าของเพื่อนรักมาสักพักแล้ว เขาไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นสำคัญกับเพื่อนเขามากแค่ไหน

ยิ่งเห็นกับตาว่าอินุไคดูแล ตามประกบ อีกซ้ำยังไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ หรือเห็นหน้า มันยิ่งทำให้เขาสงสัยเข้าไปใหญ่

"เจ้ารู้หรือไม่ แต่ไหนแต่ไรคำขอยอมมีของตอบแทน" อินุไคแสร้งหัวเราะ ทั้งที่ใจเขาร้อนเป็นไฟอยู่เต็มแก่ อยากจะขย้ำไป๋หลินให้ตายๆ ไปซะ ความผิดของไป๋หลินช่างมีมากมาย แต่ถึงอย่างงั้น เขากลับไม่สามารถทำได้อย่างใจคิด

เพราะทันทีที่เขาสู้กับไป๋หลิน สภาพห้อง บ้านเรือนที่นี้ต้องพังแน่ๆ ยิ่งร่างบางไม่ได้อยู่ข้างกายแบบนี้ เขายิ่งกังวล อากิจะโดนลูกหลงไหม? เขาจะเจ็บรึเปล่า? อินุไคไม่ชอบเวลาแบบนี้