ตอนที่ 10 จดหมาย #อินุไค
ข้าเฝ้ามองร่างเล็กเพียงนิด เมื่อเทียบกับร่างกายของข้าในขณะนี้ ยามนี้จะมีอะไรสุขใจเท่าได้มองใบหน้านวลใสหลับตาคาท้องของข้า มือน้อยๆ กำเส้นขนบนท้องของข้าแน่น เสียงงืมงำเอยออกมาเป็นพักๆ
"ท่านอินุไคขอรับ มีจดหมายถึงท่าน" ทามะตะโกนบอกเสียงดัง จนข้ากลัวว่าคนแถวนี้จะตื่นขึ้นเสียก่อน พูดเบาๆไม่เป็นกันหรือไง!
"เฮ้อ...เอาเข้ามา" โชคยังดีที่เด็กน้อยไม่มีท่าที่ตื่นจากฝันหวานเลยสักนิด กลับนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน
"นี้ขอรับ" ทามะเดินตรงมาที่ข้า ก่อนจะส่งซองจดหมายสีขาวให้ข้า สายตาจับจ้องไปที่กวางน้อยอยู่ตลอดเวลา
"มีอะไร?" ข้าเอยถามพลางยกหางขึ้นห่มร่างบางเล็กน้อย ด้วยขนที่ยาวนุ่มของมันต้องทำให้เขาหลับต่อได้อย่างสบายตัวเป็นแน่
"งดงามจริงนะขอรับ" ทามะตอบยิ้มๆ ไอ้เด็กนี้คิดจะแย่งของของข้าใช่หรือไหม ต่อให้เจ้าจะอยู่กับข้ามานานมากเพียงใด แต่กวางน้อยนี้ข้าคงมิอาจยกให้เจ้าได้หรอกนะ!
"เหมาะสมกับท่านอินุไค นายของข้าเหลือเกิน" ถือว่าครั้งนี้เจ้าฉลาดที่ตอบข้าแบบนั้น เพราะงั้นข้าจะยอมปล่อยเจ้าไปก็ได้
ปุ้ง!
ข้าแปลงกายในร่างมนุษย์อีกครั้ง บัดนี้ร่างบางที่เคยนอนหนุนท้องของข้า กลับย้ายไปนอนหนุนตักของข้า มือเล็กคว้าหาอะไรบางอย่างเข้าไปกอด ช่างน่าเอ็นดูยิ่ง
พรึ่บ!
ข้ายกหางไปข้างมือเล็กๆ นั้น ก่อนจะใช้มันสัมผัสมือนุ่มสวยนั้นเบาๆ เจ้าของมือนุ่มเมื่อสัมผัสได้ถึงของบางอย่าง ก็รีบคว้ามันเข้าไปก่อนไว้หลวมๆ
"อื้อ..." เสียงครางงัวเงียบ่นงืมงำไปมา ข้ายกมือสัมผัสผมนุ่มสีน้ำตาลอ่อนของเขา ความอบอุ่นที่ข้าเคยได้รับแบบเมื่อก่อนกลับมาหาข้าอีกครั้ง และมากกว่าเดิมเสียอีก ตั้งแต่ที่ข้าไปรับเขาเข้ามาในชีวิตของข้า
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Romanceอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
