ตอนที่ 24 รอคอย #อินุไค
วันนี้เป็นอีกวันที่ข้ารอคอยให้เด็กน้อยในสายตาของข้าตื่นขึ้นรับอรุณยามเช้า รอคอยให้เสียงใสเอ่ยทักทายข้า พูดคุยกับข้า แต่สิ่งที่ข้าทำได้ตอนนี้คือรอ...และคอย...
ข้าคลายมนตร์สะกดก่อนหน้านี้ทิ้งไปแล้ว ในห้องจึงมีคนสนิททั้งห้าของข้า เข้ามารายงานเรื่องต่างๆ หรือไม่ก็นำสิ่งของที่ข้าต้องการมาให้ ส่วนทามะยังคงนั่งเฝ้าหน้าห้องตามเดิมเช่นทุกวัน
หน้าที่ของทามะคือกันไม่ให้เจ้าเทพวุ่นวายชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเข้ามา ข้าไม่รู้ว่ามันหาทางเข้ามามิติข้าได้อย่างไร ในเมื่อของทุกชิ้นในมิตินี้ มันไม่ได้เอาไป แล้วเหตุใดจึงยังเข้าออกที่นี่ได้ตามใจชอบอีก?...
ตั้งแต่ที่กวางน้อยกับไป๋หลินเจอกัน เจ้าเทพบ้านั่นก็ขยันมาที่นี่ได้ทุกวัน บางครั้งภายในหนึ่งวันก็มาถึงสองสามเที่ยว ยิ่งตอนนี้เด็กน้อยของข้านอนไม่ตื่นเช่นนี้...เจ้าบ้าอย่างมันยิ่งมาแทบจะทุกชั่วโมง
"นายท่านขอรับ ท่านไป๋หลินมา" ทามะส่งเสียงบอก
"เฮ้อ...ปล่อยมันเข้ามา..." แม้ใจจริง ข้าอยากจะห้ามมันไม่ให้เข้ามาก็เถอะ แต่สุดท้ายเจ้าบ้านั่นก็จะทำร้ายคนของข้าจนหมด จะให้ข้าทิ้งกวางน้อยที่นอนหลับหนุนตักข้าอยู่ละก็ ข้าคงทำไม่ได้เช่นกัน ทางที่ดีที่สุดคือการปล่อยให้มันเข้ามา
"ขอรับ" สิ้นเสียง บานประตูก็ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เทพจีนที่มาในชุดแดงเข้มปักลวดลายสีทองจะเดินตรงเข้ามาหาข้า
"น้องของข้าตื่นรึยัง" ตั้งแต่ที่ข้าทำพิธีกับกวางน้อยเสร็จสมบูรณ์ สิ่งสุดท้ายในพิธีคือให้กวางน้อยได้ดื่มเลือดของข้า จากปากของข้าเอง และต้องมีไอปีศาจของข้าอยู่ในตัวของเขามากพอ ซึ่งเรื่องนั้น ข้าให้กวางน้อยนอนพักในไอปีศาจของข้าหลายชั่วยาม นั่นยิ่งส่งผลให้กวางน้อยของข้าปรับสภาพได้เร็วยิ่งขึ้น
YOU ARE READING
ลูกคนโตของปีศาจ
Romanceอากิหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไป กลับต้องกลายมาเป็นเครื่องสังเวยให้ กับ อินุไค ผู้ทำสัญญากับตระกูล! "ข้าขอแลกเปลี่ยน! "ชายชราในชุดแสนซอมซ่อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งอยู่ใกล้ปีศาจตนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวการดับสูญของชีวิตตนเ...
