ลูกคนโตของปีศาจ

ตอนที่ 14 ไป๋หลิน2

ตอนที่ 14 ไป๋หลิน2

"ข้าทนไม่ไหวแล้วนะ" ไป๋หลินหงุดหงิดใจมากขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจที่เล่นเกมนี้กับอินุไค แต่เป็นเพราะคำถามที่ถามไปมักได้คำตอบที่ไม่ชัดเจนกลับมาเสมอ

จนสุดท้ายเขาก็ห้ามความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ จนต้องถามข้อต่อไป ตอนนี้ของที่มีก็เริ่มน้อยลงไปทุกทีๆ จากเจ็ดบัดนี้เหลือเพียงสองอย่างเท่านั้น

"ทนไม่ไหว? ดี! กลับไปซะ" อินุไคปัดมือไล่เทพหนุ่มทันทีที่เขาบอกว่าทนไม่ไหว

"ไม่ไป เจ้ารู้ไหมเด็กคนนั้นกำลังจะตาย" ไป๋หลินลองถามเรื่องสำคัญออกไปบ้าง

ตั้งแต่ที่เห็นร่างเล็กในอ้อมกอดของเพื่อนรักอย่างอินุไค เขาสัมผัสได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มผู้นั้นต้องเป็นมนุษย์แน่ แต่ที่เขาไม่เข้าใจคือ...ทำไมเด็กคนนั้นถึงได้อ่อนแรง กลิ่นอายความเป็นมนุษย์เริ่มจางหาย คล้ายคนใกล้ตายเต็มทน

แต่พอถามเพื่อนรักไป กลับได้คำตอบว่าไม่นาน แปลกว่าเด็กคนนี้เพิ่งมา เหตุใดถึงมีพลังชีวิตน้อยขนาดนั้น ราวกับเทียนที่พร้อมจะดับตลอดเวลา

ท่าทีรีบร้อนของอินุไค ความหวงห่วงของเพื่อนคนนี้ ยิ่งทำให้เขาสงสัยเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่อินุไคเป็นเพียงปีศาจ เขาก็ไม่เข้าใจเพื่อนคนนี้อีกเลย อินุไคไม่สนใจใครเช่นก่อน ไม่ให้ความสำคัญกับเทพองค์อื่นๆ ยิ่งช่วงสิบปียี่สิบปีมานี้ เขาได้ข่าวว่าอินุไคแอบเตรียมอะไรไว้บางอย่าง

การที่เขามาหาปีศาจหนุ่มครั้งนี้ ไม่ใช่แค่คิดถึงเพื่อนรัก แต่เพราะอยากจะรู้ว่าอินุไคแอบเตรียมอะไรไว้ต่างหาก

"หนึ่งคำตอบ ต่อของหนึ่งชิ้น" อินุไคกล่าวอย่างใจเย็น อีกแค่สองชิ้นเท่านั้น เขาจะเป็นอิสระ จะได้ไล่เทพหนุ่มออกให้พ้นทางได้สำเร็จ อีกไม่นานเท่านั้น เขาจะได้รีบไปหาอากิเสียที

"นี่!!! เจ้าจะเกินไปแล้วนะ รู้ไหมชีวิตมนุษย์มีค่าแค่ไหน อีกอย่างการที่เจ้าพาเขามาที่นี่ ไม่เท่ากับฆ่าเขาทางอ้อมรึ!! เทพที่ไหนเขาทำกัน" ไป๋หลินตบพื้นเสียงดังลั่น สายตาโกรธกริ้วมองปีศาจหนุ่ม คำถามมากมายเกินขึ้นเต็มไปหมด เมื่อก่อนเพื่อนรักของเขาแคร์มนุษย์มากกว่าใครๆ รักสิ่งมีชีวิตแสนสั้นเป็นที่สุด แต่ตอนนี้กลับต่างกันออกไป จนเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง