나는 아니야

412 32 0
                                    

Тэр намайг бүхлээр минь өөрчилж байв. Тамхи татаж, Хараал хэлдэг охин шал өөр болж байв яг л төрөл арилжсан юм шиг. Хүмүүс гайхаж байсан. Бас хусогоор бахархаж байж билээ.


- Охин минь! Зайрмаг идмээр байна уу? Хусог үнэндээ сүүлийн 1 уаг намайг залхаасаар л байна

             - Үгүй ээ ! Хүсэхгүй байна.
- Үгүй ээ чи хүсэж байгаа.
            - Хусог намайг өдхөө болилдоо.
- Чиний бие өвдөж байгааг мэдэж  байнаа гэхдээ ингээд хэвтээд байвал улам өвдөнө.
            - Хусог хараал ид  гэж! Миний сарын тэмдэг ирчихсэн байгаа тиймээс би муухай ааштай байна надаас холд. Хэмээн би ууцаарлан хэлэхэд хусог намайг ардаас минь тэвэрсээр.
- Хүсэхгүй байнаа.
               - Хусог! Дахин нэг удаа
- Унтдаа гүнж минь! Амар! Аав нь дараа сүүтэй зайрмаг авж өгье. Гэсээр хусог намайг яг л 3 настай бяцхан охин шиг эрхлүүлж байв
                - Нээрээ юу ? Хэмээн би илүү догдолсон янзтап түүнээс асуухад.
- Тиймээ ! Аав нь амлаж байна.
                 - Тиймээ би илүү жаргалтайгаар хэлээд унтхаар нүдээ аньлаө. Одоо инээж чадах нь .

Тэр залуугийн инээд л намайг амьдруулдаг. Яг л борооны хар үүлэн завсараар нар тусахтай адил. Аадар бороо асгаж, асгаж дуусаад нар цуйхахад, харанхуйд айж, уйлж суухдаа гэрэлийг харах шиг тийм их үгээр хэлэмгүй аз жаргалыг өгдөг тийм инээмсгэлэл. Тэр инээмсгэлэлийн эзэн намайг бүхлээр минь өөртөө уусгаж байв. Би тэмцсэнгүй.

정호석 | mglWhere stories live. Discover now