Намжүүн намайг яг л нэвтэрхий толь шиг мэддэг. Тэр намайг хараад л шууд юу болсон тухай мэддэг. Би заримдаа гайхдаг. Бцрхан надад тэнгэрийн элчээ өгсөн юм болов уу гэж?
:Намжүүн. Би үнэхээр чадна гэж бодсон ч чадсангүй ээ . Тэр үнэхээр өөр болчихсон байна. Миний мэдэх хусон алга болчихож.би уйлж байсан юм. Миний амьсгалах шалтгаан одоо өөр нэгнийг хайрлана гэдэг надад хүндээт тусч байв.
: Чи хэзээд хүчтэй байдаг шүү дээ Ляля! Чамд би байна. Аав ээж чинь ч тэнгэрээс харж байгаа. Чи бол манай зоригтой охин. Миний мэдэх Ляля лав хэзээ ч уйлахгүй байсан. Хэмээн намжүүн гарыг массажлан атгах бол би нулимсаа арчсаар л байв. Энэ залуу аав ээж хоёрын минь өгсөн бэлэг юм болов уу ?
: Намжүүн энэ жоохон эвгүй сонсогдож магадгүй ч би танайд хэсэг хугацаанд байж болох уу ? Байр автлаа би эелдгээр түүнээс асуув. Намжүүн хариуд нь " Чи хүсвэл үүрд үлдсэн ч болно жоохноо!" хэмээн инээгэд жолоодохдоо илүү анхаарлаа төвлөрүүлэв.
Шөний сөүл хот үнэхээр анир чимээгүй, уйтгартай байна. Гэхдээ надад энэ л хэрэгтэй. Хэдхэн сар амар амагалан, чимээгүйхэн баймаар байна. Тэр залууг тавьж явлууж чадах хүртлээ
Намжүүны гэрийн гадаа ирэхэд тэрээр намайг гүн бодлоос минь сэрээн" Бид ирчихлээ. Хэрвээ хүсвэл өөр газар очсон ч болно шүү" гэхэд би инээмсгэлэн толгойгоо сэгсрээд" Надад танайх илүү тухтай байх болно" хэмээхэд намжүүн инээгээд ачааг минь аван гэрлүүгээ алхав.
Гэрт орж ирэхэд дулаахан бөгөөд дотно орчин угтаж авав. Намжүүн үнэхээр сайхан тохижуулсан байх агаад зочины өрөөний хананд бидний инээмсгэлэн авхуулсан ахлах сургуулийн зураг өлгөөтэй байх бөгөөд удаан хугцаа өнгөрчээ.
Тэр илүү дулаахан харагдуулхын тулд шар бордуу өнгийн модон тавилгууд байх агаад урд нь камен зуух асна, тэр ажилттай л яваа юм байна.
Намайг юм бодон зогсох зур намжүүн хажууд минь ирээд" Өрөө чинь 2 давхарт байгаа, харин миний өрөө 1давхарт хэрэг гарвал зүгээр л залгахад болно шүү" хэмээн эелдэгээр инээмсгэлээд гал тогоо орон" Ляля юм идсэн үү? Амжаагүй бол гялс гоймон чанах уу ?"хэмээн асуухад л би өлсөж буйгаа мэдрэв.
Би ардаас нь гал тогоо орон " Тэгээч! Миний гэдэс яг ар нуруутай нийлэх нь" гэж хошогнон хэлэх бол намуүүн инээд алдсаар толгоогой дохиод өнгөрөв.
Гэнт л толгой дотор минь жон хусог гэх нэр эргэлдэж хусогийн зарим үед гал тогоонд орж ирээд яг л бяцхан жаал ийш тийшээ гүйж, зарим зүйлсээр оролдож, хаяа хаяа бэлхүүсээр минь тэврэн мөрөн дээр минь үнсдэг санаанд оров . Бидний аз жаргалтай мөчүүд...
: Ляля ядрахгүй байна уу ? Намжүүний хоолой гүн бодлыг минь сарьниулсанд би жоохон уцаарласан ч ил гаргаж чадахгүй нь
: Би зүгээрдээ Намжүүн! Би хүчтэп шүүдээ! Дахиад жоохон сууж байгаа унтанаа хэмээн хариулаад дахин дээш харав.
Бид хоёр чанасан гоймонгоо идчихээд тагтан дээр гаран халуун цай ууж байсан юм. Бид дурсамжаа ярин инээлдэж, хаяа гуниглаж байх үед гэнт л хусог дотор минь бодогдсон.
Flashback
: яаа! Жон хусог! Яг одоо наанаа зогс!
: Хайрт минь чи жоохон хөдлөх хэрэгтэй!
: би чамайг зүгээр өнгөрөөхгүй шүү!
: хайрт минь! Би чамд ямар их хайртайг одоо мэдэрч байна уу ? Хусог сүүлийн 4 цаг намайг зүгээр суулгасангүй, ийш тийшээ авж гүйж, хийж байсан юмыг минь авж зугтааж, жоохон хүүхэд шиг эрхэлж, сүүлдээ бүр гэр дотроо хөөцөлдөж тоглож байна. Гэхдээ энэ л аз жаргал юмдаа...
ғʟᴀsʜʙᴀᴄᴋ ᴇɴᴅ
