9. Hapşırık

6.1K 555 173
                                    

Medya : Louis Evan

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Oturduğumuz bankta ne bana bir şey soran Alec'e odaklanabiliyordum, ne de kafamda dolaşan düşünceleri silebiliyordum. Hâlâ boş boş karşıma bakıyordum. Yani dışarıdan öyle gözüküyordum ama içimde büyük bir düşünce karmaşası oluyordu.

Eğer Louis buraya geldiyse bu cidden kötü olurdu. Rüya'yı ve Darky'i onlardan saklamam lazımdı. Belki de isim benzerliğiydi? Olamaz mıydı?

Birden iki kolun omzumdan tutup sol tarafa doğru döndürülmemle düşüncelerimin de sakinleşmesi bir oldu. Alec omuzlarımı tuttuğundan dolayı birbirimize çok yakın duruyorduk.

"Alya! Kendine gel artık! Ne dediğimi duyuyorsun ne de bir tepki veriyorsun. Elimdeki kağıdı görünce bir şeyler oldu sana."

Alec'in ilk defa bu kadar çok konuştuğunu görüyordum sanırım.  Sonunda benden ellerini çekti ve elindeki kağıda bakmaya başladı. O bana bu kadar yakınken konuşmam imkansız hâle geliyordu. İyi ki uzaklaşmıştı, daha fazla vücudumun dayanacağını sanmıyordum; çünkü o bana yakınken titriyordum.

Kağıda bakmayı kesti ve bana döndü.
"Bu isim yüzünden mi böyle oldun? Kim ki bu? Eski sevgilin falan mı?"

Önce ne diyeceğimi şaşırdım. Eski sevgilim olarak düşünmesi ne alakaydı? Her neyse, yalan söylemeyi sevmiyordum.

"Arkadaşımın büyük düşmanı. Yani, benim de düşmanım."

"Anladım."

"Benimle ilk defa bu kadar çok konuştun."

Önce yüzüne çok yakışan o kaşlarını çattı sonra da rengini çok sevdiğim gözlerini gözlerime sabitledi. Ne? Rengini seviyorum, gözlerini değil. Tamam,gözlerini de seviyorum.

"Benim hakkımda olan her şeyi kafanda tutmaya falan mı çalışıyorsun ?"

Evet, bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama istemsizce oluyordu. Cevaplamak istemediğim için konuyu değiştirdim.  Çünkü biraz ukalaca ve sertçe sormuştu ve şuan onunla tartışmak isteyeceğim son şey bile değildi.

"Neden son zamanlarda bana soğuk davranıyorsun ?"

"Canım öyle istiyor."

Ayağa kalktı ve benden uzaklaşarak okula girdi. Doğrusu çok değişik birisiydi. Hâlâ karakterini çözemiyordum. Sinirlenmem gerekiyordu değil mi?  Sinirlenemedim, çünkü hala az önceki kağıttaydı aklım.

Onun bana neden böyle davrandığını sonra öğrenirdim, öğrenecektim. Bana neden soğuk davrandığını öğrenmem lazımdı. Ayağa kalktım ve okula doğru koşturdum. Okula girince de etrafıma bakındım. Alec'i müdürün kapısından çıkarken gördüm.

Koştum ve kolunu tuttum. Bana dönmesini sağladıktan sonra soluklanmaya başladım. Bana anlamsızca bakarken bileğini tuttum ve onu koridorun en sakin yerine çektim.

"Söyle...Bana niye böyle davrandığını söyle." hâlâ nefes nefeseyken söylediğim kelimeler biraz anlamsız çıkmıştı ağzımdan ama o anlamıştı beni.

"Söylemek zorunda olduğumu sanmıyorum."

Sinirlerim alt üst oldu. Başkası olsa çoktan çekip gitmiştim ancak şuan gidemiyordum.

"Bak işte. Böyle davranıyorsun. Aramız gayet iyiydi ama sonra bir şeyler oldu. Onu soruyorum. Ne yaptım da böyle davranıyorsun ?"

"Benim sana olan davranışlarımı niye bu kadar önemsiyorsun ?"

CANAVAR OKULUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin