Medya : Alya'nın gittiği zindan tamamen burası, okuyunca göreceksiniz. (Biraz spoi gibi oldu ama neyse)
Önemli not : Final olarak iki bölüm var, sonra da özel bölümler. Aslında sadece Alec için yapmayı düşünüyordum ancak sonradan Işıl için ve Rüya için de olsun istedim.
Bu bölüm biraz ruhunuzu karartacak malesef, ancak okumaktan vazgeçmeyin lütfen. Ayrıca iki bölüm atacağım demiştim ancak bu bölüm zaten neredeyse iki bölüm kadar uzun olduğu için bunu önden atmak istedim, diğer bölümü de geciktirmeden bu hafta bitmeden atacağım.
Bana bol bol oy verenlere ve yorum yapanlara teşekkür ederim, en başından beri buraya kadar hiç vazgeçmeden okuyanlara, bana destek çıkanlara teşekkür ederim.
Sizi seviyorum, iyi okumalar :)
(Bu arada yazdığım en uzun bölüm,4700 kelime. Yani biraz uzun bir bölüm olacak şimdiden söyleyeyim.)
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
FİNAL BÖLÜMÜ 1 :
Bazen sadece zamanı geriye almak istersiniz. Böylece yaptığınız hataları bir daha yapmazsınız, her şeyi düzeltme ihtimaliniz bile vardır. Geleceği görmeye başladığımda bende zamanda geriye gitmek yerine geleceği değiştirmenin daha kolay olduğunu düşündüm. Hep daha iyisi için uğraştım. Arkadaşlarımı korumak için, okulu, kendimi,Alec'i korumak için çabaladım, uğraştım. Her zaman bir şeyler için çabalarız, bazen sonucu iyi olur bazen kötü. Çabaladım, inanın bana çabaladım. Benim sonucum, bizim sonucumuz kötü oldu. Hemde çok kötü.
Anne sende benim kadar çaresiz mi hissettin? Kadere karşı gelemeyeceğini öğrendiğinde tek yaptığın beklemek mi oldu yoksa çabaladın mı?
En azından çabaladım bile diyemiyorum, çünkü şu an bunun hiçbir faydası olduğunu sanmıyorum.
Kalk. Savaş. Çabalamaya devam et.
Pes etme.
Olabildiği kadar hızla uyandım ve çaylakların çoktan gitmiş olduğu odadan hızla çıktım.
Boş koridorlarda ilerlerken daha kötü oldum, okul boştu ve bunun anlamı öğrencilerin dışarı çıkması demekti.
Koşarak çıktığım bahçe bana bir hayli tanıdıktı. Açık olan ana kapı ve yan kapılar, okulun bahçesinde ve ormanda olan öğrenciler ve beyaz kıyafetli insanlar, bir köşede toplanmış savaşmaya hazırlanan savaşçılar takımı.
Hepsi benim suçumdu.
Bu kaosu, bu savaşı başlatan bendim. Bile bile, önceden görsem dahi durduramadığım kaos benim suçumdu.
Beni arayan savaşçıların yanına doğru koşmaya başladım ancak beynim tek bir sese odaklandı.
"Anne! Baba! Yardım edin!"
Hayır, olamaz. Bari bu olmasın.
"Yardım ediiin!"
Mia yakalanmıştı. Az sonra ben onun yerinde olacaktım.
Kader değiştirilemez.
Kader değiştirilemez.
"Onun yerine beni alın. Ben daha çok işinize yararım."
Değişen tek şey kelimelerim. Ama kader değiştirilemez.
Gidiyorum Alec, kim bilir ne zaman görüşeceğiz. Belki de asla görüşemeyeceğiz. Seni son görüşüm belki...
Bir adım daha atıyorum berbat geleceğime. En azından sen iyi ol Alec. Seni üzdüğüm için affet. Beni kaybetme korkusunu sana yaşattığım için affet. En son görüşmemiz kötü olduğu için beni affet,elimde değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANAVAR OKULU
Fantasy"Sonsuza kadar yanındayım demiştin, hatırlıyor musun?" "Sonsuza kadar seninle yıldızları izleyebilirim demiştin." "Peki şuân niye yanımda değilsin?" "Niye benimle yıldızları seyretmiyorsun?" ♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢•♢ Alya, annesinin ö...
