CANAVAR OKULU

27. Kanlı Evren

Medya : Seafret - Be there

Çok sevdiğim şarkılardan birisi ve bu bölümle çok uyduğunu düşünüyorum. Dinleyerek dinlerseniz daha güzel olur bence.

"Ben herkesin kaderinde bir kişinin yazılı olduğuna inanırım. Kader seni o kişiyle bir araya getirdiğinde, ilk görüşte aşk dersin."
(Bölümden bir kesit)

İyi okumalar :)

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Tam o sırada, yanı başımızda duran merdiven bir ânda toplandı ve kapanmaya başladı.

Hepimiz şok olmuş bir şekilde merdivenin kapanma anını izlerken, merdiven sonuna kadar kapandı.

Işıklar söndü.

Minicik bile ışık kalmamıştı artık. Her yer zifiri karanlıktı ve ben kendimi rüyada zannetmeye başlamıştım. Bu imkânsızdı.

Bu zifiri karanlıkta onlarla savaşmamız imkânsızdı.

Ancak şuân da savaş falan umrumda değildi benim.

Tek umrumda olan şey Alec'di ve buradan çıkamazsak,onu da kurtaramazdık.

Onu kurtarmamız için açılan tek kapı, az önce kapanmıştı.

Tüm umutlarını kaybettiğim otuz saniyeden sonraki saniyelerde umudumu azıcık da olsa kazanmaya çalıştım. Bay Boris'in ve Işıl'ın sesi buna daha çok yardımcı oldu.

   "Bir daire oluşturun ve ayrılmayın!"

  Bay Boris'ten sonra da Işıl bağırdı. Sesleri uzak değildi.

  "Büyü yapıp burayı aydınlatacağım, biraz sabredin."

   Az sonra her taraf aydınlandı. Boşuna kesmiştim ümidimi. Böyle güçlerimiz varken, yenilemezdik. Biz savaşçılardık.

   Önümüzde her tarafı kanla kaplı, kıyafetleri yırtık bir insan sürüsü belirdi. Önce onları şok olmuş bir şekilde izlesem de, sonra kendimi topladım.

   Savaş vaktiydi.

   Hepimiz daire şeklindeyken, düz bir sıra hâlinde onların karşısına dizildik. Savaş taktiğini de öğretim gördüğümüzde öğrenmiştik. Çok zor durumda kalmadığımız sürece güçlerimizi kullanmadan savaşacaktık çünkü güçlerimizi kullandığımızda, yavaş yavaş yorgun düşüyorduk.

   Bu yüzden savaş taktiğimizi uyguladık ve Bay Boris 3'den geriye sayar saymaz hepimiz ölü insanların, Dark'ların üzerine doğru koşmaya başladık.

   Önüme üç tane Dark birden geldi, sayıları çok fazlaydı, önce yüzüme yumruk atmaya çalıştı ortada duranı. Hızla edildiğimde yumruğu boşa gitti ve ben onun bu şaşkınlığından yararlanarak eğildiğim yerden bacağını çektim. O yere düştüğünde ayağa kalktım.

    Ayağa kalkar kalkmaz iki tanesi üzerime yürümeye başladı. Bir tanesinden yumruk yedim ama takmadım, bir gümrük daha yiyemezdim.

   Ben onlarla savaşırken artık ikisiyle dövüşmenin çok zor olduğunu düşündüğüm sıralarda bir aslan gelip ikisinin de üzerine atladı. Gülümsedim. Ortaya çıkmışlardı. Ben onları tamamen unutmuştum. Hâlbuki burada onlar için savaşıyorduk.

    Giden tüm umutlarım geri geldiğinde aslan bana döndü ve konuşmaya başladı.

  "Sen tüm gücünü Dark'ları yok etmek için kullan. Yanına bir hayvan vereceğim ve köşede bekleyeceksin. Oradan yok et. Biz ölü bedenleri hallederiz."