Bittersweet REVENGE

Chapter 6: Meeting the Devil at Last!

Wendy slowly pulled her Black Volvo S60 model car on a vacant parking slot in front of a coffee shop. Buong paghangang iginala niya ang mga  mata sa paligid. Ang laki na ng pinagbago ng bayan ng San Agustin mula ng huli siyang  dumating dito. Marami ng mga makabagong establisyemento na naroon kagaya na lamang ng coffee shop na siyang meeting place nila ng kaibigang si Joyce. She put her dark shades on and walked out of her car.

"Wendy!" Tumitiling salubong sa kanya ng kaibigan. She welcomed her with open arms.

"Hello...." Tumatawang bati niya dito. 

Joyce hugged her tightly. She did the same.

"Wow! You're stunning!" Buong paghangang turan ng kaibigan then eyed her from head to toe. Matamis siyang ngumiti dito saka inabot ang dalang paper bag.

Nanlalaki ang mga matang inabot nito ang paper bag saka isa-isang tiningnan ang laman.

"These are all designer's clothes, perfumes....and imported chocolates!" Joyce exclaimed happily. 

"Yes! And it's all yours." Aniyang tumawa.

"Thank you so much friend!" Joyce replied and hugged her again.

She laughed.

Walang katapusang kamustahan na ang mga sumunod na nangyari. Pansamantala siyang iniwan nito para umorder ng maiinom nila. Alas-dyes palang ng umaga, pinili niyang maupo sa labas ng coffee shop sa lilim ng isang puno para makalanghap ng sariwang hangin. Tinanggal niya ang shades at hinayaang liparin ng hangin ang ngayo'y maalon alon niyang buhok. Nasa isang bayan siya malayo sa Maynila wala naman sigurong makakakilala sa kanya dito naisip niya. Muli siyang tumingin sa paligid ng coffee shop. Napakapresko at malamig sa mata ang ambiance nito. Maraming halaman sa paligid at maging sa bintana ay may mga nakasabit na hangging plants. Gawa sa narra ang mga mesa at upuan sa loob ng shop na sinapinan ng mga malalambot na seat cover. Ang bawat upuan ay may kanya-kanyang  throw pillow para mas lalong magmukhang sosyal. Ang mga upuan at mesa kagaya ng kinauupuan niya ngayon sa labas ay gawa naman sa rattan. Isinandal niya ang ulo sa upuan at sinikap na magrelax.

"Hi, I guess I knew you." A mascular voice told her.

Napaupo ng diretso si Wendy at biglang nag-angat ng tingin. She found a very good looking man standing and was looking at her intently. Hhmm...pleasant in the eye, she thought.

"I'm sorry?" She asked. He looked familiar. She met several good-looking man in the world but she must admit na hindi papahuli ang isang ito. He has lean body, broad shoulders na parang kay sarap yakapin. Matangos ang ilong at parang nangungusap ang mga mata. He's tall, maybe five feet and ten inches in height. He's wearing a fitted plain  v-neck black shirt and khaki shorts. A very attractive man indeed!

"So, do you like what you see?" He asked with supressed laughter. His eyes filled with amusement as he looked at her.

Wendy felt her face turned red.

The man smiled showing his perfect, even white teeth. Yumuko ito ng bahagya para matitigan siya ng malapitan. Wendy became uneasy.

"Well, today's my lucky day, a certian Lynne Fria is here!" He exclaimed.

Shit! May nakakilala sa kanya. Wendy stood up and look around her. Mangilan-ngilan lamang ang mga taong naroon pero nakatuon ang mata ng mga ito sa kanyang direksyon. That's when Joyce came back holding a color brown tray in her hand.

"I can see, you guys met already." Joyce said smiling. She looked at her friend with questions written all over her pretty face. Napansin ata iyon ng kaibigan dahil binalingan siya nito pagkatapos ilapag ang tray sa mesa.