Bittersweet REVENGE

Chapter 13: Wendy

Nagising siya dahil sa pakiramdam na parang may tumititig sa kanya. She extended her arms and stretch nang tumama ang dalawang kamay niya sa malambot na bagay. Kaagad siyang nagmulat ng mata at muli ring pumikit kasabay noon 'yung paggalaw ng kama niya na parang may umalis mula sa pagkakaupo doon. Nasilaw siya sa sikat ng araw na biglang sumalubong sa kanya. Iniharang niya ang kanang braso sa mukha. 

"Oh crap! Who opened the window blinds?"! She yelled na dumapa mula sa pagkakahiga and burried her head down on soft pillows.

"I did!" A male voice answered.

"Ugh!" She groaned.

"Do me a favor of rolling down those window blinds again and you can go to hell after that!" She hissed. Dumapa siya at lalo pang ibinaon ang mukha sa unan.

She heard him chuckled.

"Don't burry your head on pillows. You might get suffocated." His voice sounds concern.

Naiinis na iniangat niya ang ulo mula sa unan at lumingon sa paanan niya pero walang tao doon.

Wait! Tama bang may narinig siyang sumagot sa kanya? Oh baka naman nasisiraan na siya ng bait at feeling niya may kausap siya. Tuluyan na siyang bumalikwas ng bangon. 

"Who are you?" She asked once more as she tried to survey the room. Kinusot-kusot niya pa ang mga mata kasi nanlalabo parin ang paningin niya.

"I'm right at the windows." The male's voice again. Aba, matinde na ata talaga ang sapak niya. Una, sumasagot ang kausap niya at siguro nakikita din nito ang struggle niya sa paghahanap dito kasi sinabi nito kung saan ito banda.....Huuuwaaawwww! 

She looked at the window and saw a man with fine, sexy....behind? Errr....back rather! Jusme! Bakit kasi ang maumbok na pang-upo nito ang unang napansin ng mata niya? Kay aga aga, nagkakasala na kaagad siya. And speaking of pagkakasala bigla niyang naalala ang Herodes na si Revin na sa kasamaang palad ay asawa na niya at ngayon ay magkasama sila sa iisang bubong lamang. Tama, silang dalawa lamang! My Gahd! 

Biglang uminit ang bumbunan niya nang maalala ang lalaki. 

"I prepared breakfast." He said. Noon niya lamang naalala na hindi nga pala siya nag-iisa sa kwarto at totoong may kausap siya. Mabilis na tiningnan niya ang nagsalita. Kung kanina uminit lang ang bumbunan niya, ngayon nakikini-kinita na niyang umuusok ito at konting-konti nalang ay magbubuga na siya ng apoy. Revin is standing beside the window blinds that he opened earlier, his arms crossed on his chest and looking at her as if she's the most fascinating thing to look in the morning.

"Paano ka nakapasok sa kwarto ko at anong ginagawa mo dito?" She asked with a sharp voice. Patay-malisya niyang hinila ang comforter hanggang sa may dibdib pero hindi iyon nakaligtas sa paningin ng hudyo. She saw him hid a smile.

"This used to be my house, so natural lang na alam ko kung paano pasukin ang bawat kwarto dito, plus the fact that I built and designed this alone."

"Oh, di wow! Ikaw na ang mayaman at panday ng sarili mong bahay--What?!" She didnt finish her sentence as his words started to sink in.

"Manyakis ka! Langya ka! Gaano mo na katagal akong binubosohan? Ano pang ginagawa mo sa akin habang natutulog ako? Hindi mo na ako nirespeto. Hayop ka!" She shouted at him. Hindi pa siya nakuntento at kumuha siya ng unan saka pinagbabato dito. 

"Hey! I didn't do anything. Stop throwing pillows at me." Sagot nito na panay ang ilag sa mga iniitsa niyang unan. Mukhang nag-eenjoy pa ito kasi nakangisi pa. Lalo siyang hindi naniwala na wala itong ginawa habang naglalaway siya ng tulog. 

"Tell it to the marines!" She lashed as she continued to rained him with pillows her hands can get. Alam niyang nangmumukha siyang baliw. Masyado nang late ang reaction niyang ito kumpara kagabi at muntikan niyang ibigay ang sarili niya dito.