Appreicate |Malik

15

"Bu şehirde yine ölüm var,

Karanlıklar çöktü yine,

Gönlümde yine hüzün var.

Sen beni anlamadın,

Gözünü kan bürümüş,bundan öte ayrılık var."

Arkadan kısık sesle çalan şarkı içimde ki acıyı çok kısa bir an bastırdı.

Sözleri ne kadar manidardı.

Bir köşeden çektim boş bakan gözlerimi başka bir köşeye bakmak için.

Başımı ellerimin arasına aldım.

Göz yaşlarım uzun süredir hiç durmuyorlardı zaten.

Günler, aylar geçiyordu benim içimde ki acı,
Gözümde ki yaş,
Kalbimde ki boşluk bir türlü geçmiyordu.

"Kimseye bir şey yapmadım ama biten ben oldum. Böyle olmak zorunda mıydı, Demir?"

Gözlerini kaçırdı. Sessizliğini korudu ama biten kadehimi doldurmaktan geri kalmadı.

Hayatıma girmiş, çıkmış ve var olan herkesten nefret ediyordum. Birazcık iyiliği dokunan bile fazlasıyla benden hakkını almış hatta çalmıştı.

Ben sadece ayakta kalmaya çalışıyordum.

"Neden susuyorsun, konuşsana?" Sesimi yükselttiğim de meyhanede ki birkaç ayyaş dönüp baktı.

"Ne var? İşinize bakın."

"İnsanları rahat bırak." Sonunda bir şey söylediğinde gözlerimi gözlerine diktim.

"Onlar beni bıraktı mı ki?"

Derin bir nefes verdi. Sinirlendiğini biliyordum ama hala bana katlanıyordu, onun seçimiydi.

"Süslü cümleler kur bana.Geçicek de boşver de. Bir şey söyle! Senin için milyon dolarlarımı feda ettim."

Acı insanı bambaşka biri yapıyordu.

"O gün hayatımı kurtardın ama beni her gün kendi ellerinle öldürüyorsun."

Ellerimi kaldırıp baktım. Kafam hafif dumanlıydı.

"Bu eller henüz birini katletmedi ama bu gözler çok katil gördü." dedim sarhoşlukla.

Kafasını onaylamayarak iki yana salladı ve içkisinden bir yudum aldı. Bense hala ufaktan ağlıyordum.

Her şeyim değişmişti.

Alışkanlıklarım,

Rutinlerim,

Kişiliğim.

"Gidelim bu ülkeden." dedi Demir. Mantıklı konuşuyordu fakat ben artık mantığımla hareket etmiyordum.

"Hayır."

"Neden? Yeterince acı çekmiyor musun?"

"Sen git istersen diyeceğim ama beni bırakıp gidemezsin." Dedim emin bir şekilde.

"Mira! Beni satın almış gibi konuşmaktan vazgeç." Dedi kadehini sertçe masaya bırakırken.

"Şirketimi sana feda ettim diyorum. Nefes alıyorsan benim sayemde. Yalan mı?"

Ağzını açtığı sıra da elimin tersi ile masadaki şişeyi devirdim ve ayaklandım. Arkamdan bir küfür savurduğunu duydum.