Keremin söylediklerinden sonra olduğum yerde kalıyorum.Hiç bir şey yapamıyorum ne yürüyüp gidebiliyorum, nede arkamı dönüp Kereme bakamıyorum.Öylece duruyorum.Keremin her söylediği beynimin içinde yankılanıyor.
''Anne. Baba .Yetimhane .istememek.''
Hepsi teker teker hep aynı duygusuz ses tonuyla yankılanıyor kafamda.İçimde , en derinlerde bişeyler oluyor ,kötü şeyler oluyor.Benim bu hayattaki tek sorunun Kerem ve onun imkansız aşkı değil ki... Annem kim ? Babam kim? Bu soruların cevabı yok bende ,hiç olmadı.Bir kere olsun birsine ''anne,baba'' diye seslenmek nasıl bişey, hiç yaşamadım o duyguyu ben.Hep içimde bir yerlerde merak etmişimdir. Beni neden yetimhaneye verdiler,gerçekten Kerem'in dediği gibi istemedilermi yoksa mecburmu kaldılar,nasıl insanlardı ,neye benziyolardı hep bilmek istedim bunları ama olmadı işte .Onlar hakkında bildiğim tek şey soyadım .''Güzel'' soyadımı biliyorum sadece o kadar.
Şu an bir evde çalışıyorum.Kalacak bir yerim var, okula gidebiliyorum.Peki sonra? Bu hep böyle devam etmiyecek, bir gün benden sıkılıp kovacaklar belki . Okula gidemiycem, o zaman ne olucak.Yanına gideceğim hiç bir akrabam yok.Beni bu evden kovsalar ,gidicek bir yerim yok.Belki bir süre yurtta kalırım ama onunsa sonu yok ki bir gün ordanda giderim sonuçta.
Kendi kendime konuştuğum sürenin fazlasıyla artığının farkına vararak güçle olsada arkama dönüp Kereme bakıyorum.
''Doğru ,sende haklısın.Ailemin bile beni istemediği şu dünyada sen neden isteyesin?''diyorum duygusuz bir şekilde.''Ama korkma,bende senin yanına gelip sana yalvarıcak biri değilim.''
Söylediklerimden sonra kısa bir süreliğine olsada bakışlarım yüzüne doğru çevriliyor.Yüzünde nasıl bir ifade var merak ediyorum.
Tabikide görebildiğim tek şey küçümseyen bakışları.Ve ben bu bakışları her gördüğümde tekrar tekrar mahvoluyorum.Bu onun suçu değil ama,şu kadarcık merhameti olmayan bir insandan beklediğim şeylere bak.
''Voov... Şimdide ''ben kimim zaten'' modları .Yeterince zavallı olduğunu belli ettin zaten daha fazla rezil olmadan git istersen ''diyor Kerem.''Ezik'' bir süre bekledikten sonra bu şekilde tamamlıyor cümlesini.
Artık bu tür davranışlarına eskisi gibi büyük bir acı hissetmiyorum.Alıştım sanki ,en azından daha az yanıyor canım .En azından artık iç sesimle kavga edip ,ağlamıyorum.Artık bu davranışlarına karşın sadece saatlerce hiç durmadan ağlıyacak kadar alışıtm.Ne büyük gelişme !
''Boşversene kime ne anlatıyorum!''diyorum ve vereceği cevabı beklemeden koşar adımlarla merdivenlerden iniyorum.
Merdivenin ilk basamağına adım atmamla göz yaşlarımda artık akmaya başlıyor.Hiç bir şey düşünmek istemiyorum artık .birazcık mutluluk istiyorum çok değil.
Ben böyle kendimi dış dünyaya kapatmış düşüncelerimle boğuşurken, beni kendime kollarımdan tutup ne bu halin dercesine bakan Aksel getiriyor.
''Zeynep ne bu halin biri bir şeymi dedi''diyor oldukça endişeli bir ses tonuyla.
Vay be ! Benim için endişelen birileri varmış... İlginç.
^^
''İşte böyle oldu'' diyorum yüzüme Aksele çevirirken.''Dert edilecek bişey değil. Senide sıktım dertlerimle,afedersin''
''Saçmalama ne sıkması tabikide sıkılmadım.Ayrıca dert edilecek bir konu ,gerizekkalı herif bir insan bu kadar hassas bir noktasından vurulurmu adi şerefsiz!''diyor Aksel kızgın bir şekilde.Bu herif niye bu kadar sinirlendi şimdi.Kime Kerem'in bana yaptığı pislikleri anlatsam sanki onlara yapılmışçasına sinirden kuduruyolar. Benmi anormalim yoksa başkalarımı ,çözemedim''Birde üstelik sen ona aşıksın ve bunun farkında ,bide dalga geçiyor .Sen bana aşık olup benim için resimler falan çizseydin ben asla böyle olm- neyse ya boşver'' diye ekliyor bişeyleri ağzından kaçırmış gibi tedirgin olup.
Gerizekalı! ağzından duymamam gereken şeyler kaçırdı çünkü.Ayy Aksel sakın senden hoşlanıyorum deme düşüp bayılırım.
''Ben sana aşık olsaydım ne ?''diyorum merakla gözlerimi yüzüne dikerken.
''Aa ş-şey hiç öyle saçmaladım önemli değil''diyor tedirginliği yüzünden kekeleyip şaçlarını karıştırıken.
''Aksel söylermisin lütfen,belliki önemli bişey''diyorum merakla.
''Şey sen bana aşık olsaydın ve ona verdiğin değerin birazını bana verseydin,ben seni hiç üzmezdim.Etraftaki salaklarla oturup o Kerem salağı gibi senle dalga geçmezdim.'' diyor ve ekliyor''Ben sana kıyamamki''
Haa ? anlaamadım,yanlışmı duydum .Aksel lütfen yanlış anlamış olayım ne olur
''A-aksel ?''diyorum şaşkınlığım yüzünden kekeleyip.''Ne demek istiyosun ?''
''Zeynep ben seni çok seviyorum biliyomusun.Senin üzülmene, senin kırılmana dayanamıyorum .Senin o it için döktüğün her göz yaşı beni mahvediyo .''diyor Aksel .Deminki gibi değil ama kendinden emin bir şekilde.
''Ben çok şaşırdım,ne diyeceğimi bilmiyorum''diyorum ve gerçekten öyle ne diyeceğimi gerçekten bilmiyorum
''Özür dilerim''diyor Aksel deminki kendinden emin tavrı sönmüş bir şekile''Bişey söylemek zorunda değilsin.Ben sadece bil istedim''diyede ekliyor
Gerçekten Keremle olan konuşmalarımızın üstüne birde bu,gerçekten fazla geliyor.
''Hayır hayır .Ben özür dilemen için söylemedim.Sadece çok şaşırdım senden hiç beklemiyodum.Ve bana karşı dürüst olduğun için teşekkür ederim ''diyorum hafif bir şekilde gülümserken.En azında biraz olsun üstümdeki şoku atabiliyorum
Hiç birşey demeden oda hafif bir şekilde gülümsüyor bana.Bir süre hiç konuşmadan öylece oturuyoruz.Sessizliğin sinir bozucu bir hal aldığını düşünmeye başlamamla, Akselin sessizliği bozması bir oluyor.
''Bu çok rahatlatıyomuş ''diyor''Üstümden yük kalktı''
''Bende hiç böyle olmamıştı ama'' diyorum.Kafamı kaldırdığımda Akselin anlamadığını belli eden bakışlarıyla karşılaşıyorum.''Yani Kerem onu sevdiğimi öğrendiğinde hiç rahatlamamıştım''
Akselin birden yüzü düşüyor ve bakışlarını benden çekip karşıya bakmaya başlıyor.
''Ay çok özür dilerim''diyorum yaptığım salaklığın farkına varınca
''Özür dilemene gerek yok'' diyor hiç yüzüme bakmadan
''Aksel gerçekten çok yorucu bir gün geçirdim.Eve gidip düşünemem lazım''diyorum oturduğum yerden kalkarken.Oda ben kalkınca ayaklanıyor.
''Tamam ben bırakırım seni''diyor Aksel.''Yanlız gitme''
''Teşekkür ederim ama hiç gerek yok.Yanlız kalmaya ihtiyacım anlarsın ya ''diyorum.
Evet gerçekten yanlız kalmaya ihityacım var. Yaşadığım şok Keremin söylediklerini unutturacak kadar etki yarattı resmen .
''Tamam ,haklısın tabi ''diyor Aksel anlayışla
Kafamı sallamakla yetiniyorum sadece.
''Sana sarılabilirmiyim ''diyor Aksel sevimli bir şekilde
Ay gerçekten hayatımda bukadar şaşırmamıştım. Biraz önce Keremle konuşuyodum-yada Kerem beni aşağışıyodu da diyebiliriz- .Şimdi şu olanlar.Hayat gerçekten ilginç.
''Tabii''diyorum ve Aksele doğru yaklaşıyorum .
Aksel bana sımsıkı sarılıyor.Bende ona sarılıyorum şu an derin derin nefesler aldığının hissedebiliyorum.
''Ama tabii ne Zeynep nede Aksel ,bütün bunlar yaşanırkan Kereminde uzaktan onları izlediğini fark edemiyo''
''Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur oldukça kısa yazdığımın farkındayım ama bundan sonra daha uzun yazmaya çalışıcam.Lütfen yorumlarınızı ve votelerinizi eksik etmeyin iyi okumalar''
