Odamda oturmuş bir elimde kalem diğer elimdede temiz bir kağıt var.Okuldan eve döndüğümüzde kendimi biraz daha iyi hissettim, ödevlerimi bitirdikten sonra biraz olsun rahatlamak için resim çizmeye başladım.İnsanlar gerçekten çizimleri çok övüyolar... tabii onların görüp onayladığı resimler öylesine çizilen çiçek , böcek ,manzara resmi falan.Benim saatlerimi harcayıp çizmekten zevk aldığım tek şey hayallerim;
''Keremle olan hayallerim''
Ahh evet gerçekten onun bana bu gün söylediği şeylere rağmen hala onunla birlikte yapmak istediğim hayallerimi çiziyorum .Hiç bir zaman hayallerimi çizerken ah bizi şöyle yaparken çiziyim gibi bir sorunum olmuyor kendi kendime düşünürken birde bakıyorum çizimim bitmiş.
Çizdiğim resme baktığımda bir yerlerimin sızladığını hiseddiyorum .Bizi sarılırken çizmişim ,bitmiş resmi gene bir sürü hayallerimin olduğu yere yani diğer çizimlerimin yanına koyuyorum
O kadar çok şey çizmişimki... bir çizimimde birlikte uyuyoruz,.diğer resimde birlikte yemek yapıyoruz,öbürkünde ise başımı göğsüne yaslamış ve bunlar hepside değil üstelik daha bir sürü var.
Ben ondan pek bişey istemiyorum diğer kızlar onla okul koridorlarında el ele gezip insanlara hava atmak istiyolar,popüler olmak isterken ben sadece ona aşık olduğum için birlikte olmak istiyorum.
Ben onu bu kadar önemserken onun beni her defasında aşağılaması dahada mahvediyo beni.Ona neden onu sevdiğini söylemiyosun diyor yanımda olan tek arkadaşım Naz.Nazdan hiç bahsetmedim, onunla aynı sınıfta değiliz ama bir gün gene Keremin benimle dalga geçmesiyle ağlayarak dışarı çıktığımda gelip beni teselli etmişti benimle dalga geçmeyen ,bide keremi sevdiğimi bilen tek kişi Naz.
Her neyse bana onu sevdiğini neden söylemiyosun diyor .Söylersem ona yeni bir dalga konusu bulmuş olurum . Beni her zamanki gibi rezil edip aşağılar .Bende bunu hazmedemem , bu kadarına bile dayanmak bu kadar zorken birde sevgim yüzünden aşağılanmayı kaldıramam.
Kendi kendimi yiğip bitirmenin bir anlamı olmadığını düşünüp boşveriyorum .Çizimlerimi toparlayıp çekmeceye koyuyorum ve anahtarlar kitleyip odadan çıkıyorum.
Ayy çıkmaz olaydım gene karşıma çıktı. Gerizakkalı bide pis pis sırıtıyor.İnsan bir özür diler ama nerde...
''Vayy hizmetçi daha iyisin bakıyorum . En azından artık zırlamıyosun'' diyor sinir bozucu bir şekilde gülerken
Okulda yaptıkları yetmezmiş gibi hala sinirimi bozmaya devam ediyo.
''Evet öyle, etrafımda beni sinir edicek insanlar olmadan bir kaç saat geçirmek çok iyi geldi. Tavsiye ederim!'' diyorum.
Laf öyle sokulmaz böyle sokulur Sayer.
''Hey kendine gel istersen karşında kim var farkındamısın? Ben senin bir nevi patronun sayılırım kendine gelsen iyi edersin ezik''diyor biraz daha ciddi bir tavırla .
''Nasıl davranıcağımı size sormam Kerem Bey!''diyorum ve hemen ordan uzaklaşıp mutfağa iniyorum .
Salak ondan izin alıcak halim yok .Mal ya hayatım boyunca gördüğüm en ukala insan.
^^
Mutfaktaki işimi bitirip odama döndüğümde keremin ellerinde çizimlerimi görüyorum
Allahım nolur o resimleri bulmuş olmasın lütfen!
''Napıyosun odamda ver şunları bana ''diyorum kağıtları elinden almaya çalışırken
