-Hatırlatma-
Sabırsızlanmaya başladığım o anda dudakları dudaklarımı buluyor.Yumuşacık baskısını 1-2 dakika hissettikten sonra dudaklarımdan ayrılıyor.Deminkine nazaran daha kısa bir öpücüktü belki ama etkisi süresinin bin misli!
Gözlerimi güçlükle açtığım zaman kocaman bir şekilde gülümseyen Keremle karşılaşıyorum.Onun böyle gülümsemesi içimi ısıtıyor.Bende onunki kadar büyük olmasını umduğum bir gülümseme yerleştiriyorum yüzüme.
Alnıma kocaman bir öpücük kondurup geri çekiliyor.Bu gün içersinde yaşadığım şokların haddi hesabı yok.Bunların hepsinin bir rüya olmaması için herşeyimi veririm.
Gözlerimin içine bakıp boğuk bir ses tonuyla konuşmaya başlıyor.
''Sevgine ihtiyacım var güzelim''
-
Ben ona hayretler içersinde bakarken bana kısa bir gülüş yollayıp mutfaktan çıkıyor.Neydi şimdi bu? Dalga geçmedi,ama sevdiğinide söylemedi.Sevgine ihtiyacım var ne demek? Bundan sonra böylemi takılıcaz yani?
Beni böyle bin bir türlü cevabını bulamadağım sorularla bırakıp gitmesinden nefret ediyorum! Sürekli bir karambolde kalmaktan hiç hoşlanmıyorum!
Ama değerdi.O anın her saniyesine değerdi . Biraz önce yaşadıklarımın ne kadar muhteşem olduğunu kelimelerle anlatabiliceğimi sanmıyorum.Evet,beni böyle karmakarışık bir halde bırakıp gitmesini istemezdim. Ama olsun...
Her şeye rağmen yaşadığım en güzel anlardan biriydi.Yaşanmaya değerdi.
Biraz daha burda kalmamın bir anlamı olmadığını fark ettiğim zaman adımlarımı sıkılaştırıp mutfaktan dışarı çıkıyorum.Kerem koltukta oturmuş ellerini çenesinin altına yerleştirmiş,boşluğa bakıyordu.Onun bu hali bana dün geceki sorhoş Keremi anımsattı.Onun o yalpalayan hali aklıma gelince yüzümdeki gülümsemeye engel olamadım.Beni fark etmemiş olacakki ifadesini bile bozmadan oturmaya devam etti.
Beni fark etmesini sağlamak için boğazdım tuaf bir hırıltı çıkartıyorum.Bu uyarımı duymamış olacakki hala boşluğa bakmaya devam ediyor.Bende bu sefer daha kuvvetli bir şekilde hırlıyorum.
Bunun üzerine sanki uykudan uyanmış gibi sıçrayıp kafasını bana doğru döndürüyor.Onun bana bakmasıyla deminki gibi heycanlanıyorum,biraz önce hissettiğim duyguları yatıştırdığımı düşünerek hata etmişim demekki.Onun bana soru sorarcasına baktığını gördüğüm zaman daha fazla salak durumuna düşmemek için ağzıma geleni söylemeye başlıyorum.
''Hadi okula gitmiyormuyuz?''
''Hayır ben gelmiyorum''diyor gözlerini gözlerimin içine kilitleyerek.Bende bunun üstüne çantamı almak için merdivenlere yöneliyorum. ''Sende gitmiyorsun''
''Nasıl yani ?''diyorum ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışarak.
''Basbaya gitmiyoruz.Bu gün okulu asıcaz''diyor sesini sert bir tonda tutarak.
Benim yerime karar vermesi üzerine sinirlerim bozuluyor.Beş dakika önce yaşadıklarımın vermiş olduğu huzur, şimdi yerini sinir bozukluğuna bırakıyor.
''Pardonda ne zaman gitmemeye karar vermiştik? Neden benim şimdi haberim oluyor?''diyorum sesimin yüksek çıkmasına engel olamayarak.
Benim sesimi yükseltmemi hiç takmıyor.O dalga geçer gülümsemesini bir anlığına sergiliyor.''Kara vermedik.Ben karar verdim.Çünkü öyle istiyorum''
