ACIMASIZIN KİMSESİZ ŞEYTANI #Wattys2019 [ASKIYA ALINDI!]

Hesapsız Gelişen Olaylar!..

Ben geldim cankuşlarım.! Bu bölüm nasıl olur? Kafamda belirli düşünceler var. Ama gidişata bakacağız. Çok konuşmadan bölüme geçiyorum. Yoksa siz bana söveceksiniz. İyi okumalar!!!

Bölüm şarkısı;
Can Bonomo- Kal Bugün

Multimedia: Araz

**********************************
Kapıyı açmamla gerçekler yüzüme vurdu. Evet. O buradaydı. Karşımda bana bakıyordu. Gülümsüyordu.....

Ama nasıl olurdu?

Mezarına gitmiştim ben onun. Gerçeğine sarılamamış, toprağına sarılmıştım.

Gözyaşlarım mezarına su olmuş, akıp gitmişti. Gözümden akan her bir damla toprağına düşmüştü.

İsmini okumuştum. Mezar taşında yazmıyor muydu? Bugüne kadar herkes onu öldü bilirken?!

Mezar taşındaki yazılar onu gösteriyordu.

LİDYA SAYAR.....

Öldü zannettiğim kuzenim. Ama sadece kuzen değildi ki o benim için. Annesi ve babası ölmüştü. Annesi onu doğururken ölmüş, amcam ise Lidya daha 12 yaşlarındayken kalp krizi ile vefat etmişti.

Birlikte büyümüştük biz onunla. Öz ablam gibiydi. Gibi değil!

Öz ablamdı..

Konuşmaya cesaretim yoktu. Kendimde bu gücü bulamıyordum. Ama artık harekete geçmem gerektiğini de biliyordum.

Ben dış Dünya'dan soyutlanmışken içeriden Araz'ın sesi geldi.

"Alisya kim gelmiş? Alisya!!"

Cevap veremiyordum ki! Donmuştum. Çevremde olanların bilincindeydim ama hareket kabiliyetimi yitirmiştim.

Ayak sesleri geldi. Çisem ve Araz gelmişti. Onlardan da ses çıkmıyordu. Kendini ilk toplayan Araz oldu ve konuştu:
"L-lidya s..sen ama-"

Araz'ın sözlerini kesen Çisem'in her zaman hayran kaldığım cesareti oldu. Anladığım kadarıyla Araz kekelemeden bitiremezdi bu cümleyi.

"Lidya sen nasıl? Tamam... Sakiniz. Alisya? Sende sakinsin. İçeri giriyoruz. Her şeyi öğreniyoruz. Hadi?!"

Kapıdan yavaşça çekildim ve Lidya içeri girdi. Gülümsüyordu ama tek bir kelime dahi etmemişti. Araz beni içeri soktu. Ve koltuklara oturduk.

Onun konuşmasını bekliyorduk. Hepimiz..

Sonunda bize daha fazla bu işkenceyi yaşatmadı. Konuştu...

"Biliyorum. Her şey şu an size çok garip geliyor."
Güldü. Sesi,gülüşü,fiziği, güzelliği ..
Hiçbir şeyi değişmemişti.

" Hatta belki benim hortladığımı düşünüyor bile olabilirsiniz. Ama ben ölmedim. Yani biliyorum. Bunlar size çok saçma geliyor. Hafıza kaybı yaşadım ben. Hiçbir şey bilmiyordum. Bir dağ evinde birden fazla adam ve bir tane bana bakan kadınla yaşıyordum. Yavaş yavaş her şeyi hatırlamaya başladım. Amcamı,yengemi, Alisya seni..Hepinizi hatırladım. Yanınıza gelmek için 2 hafta uğraştım. Oradaki kadın kaçmamda yardım etti bana." Artık kafamda soru işaretleri azalırken, yerine yenileri geliyordu. Ve dayanamayıp birini sordum. Ama ondan önce yapmam gereken en doğru hareketi yaptım.

Kalktım ve ona sarıldım. İçimden geldiği gibi. Karşılık bile beklemeden. O da kollarını bana sardı.

Ve ben hayatımda ilk defa mutluluktan ağladım...