*အင့္.....ခ်န္းး ပို ~ ပို ၿပီးး ဟ့ ~ *
ခ်န္းေယာလ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပင္ သူမအလိုက်လႈပ္႐ွားေပးလိုက္ကာ .....
အျပင္မွာဘဲၿပီးဆံုးလိုက္ေတာ့သည္ ။
အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ေနတဲ့သူ႔ကို ကုတင္ေပၚကေနစီးကရက္ကမ္းေပးလာတာေၾကာင့္ ယူလိုက္ကာဆိုဖာေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္
"ဘာလို႔ အထဲမွာမၿပီးတာလဲ.....ခ်န္းေလး?? "
"အဟက္......ရြံ႔လို႔ေလ ခင္ဗ်ားလိုမိန္းမကိုအမုန္းဆံုးဘဲ!!! "
ခ်န္းေယာလ္ စကားအျပတ္ေျပာကာ အဝတ္ေသခ်ာျပန္ဝတ္ၿပီး Hotel အခန္းထဲကထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။
သူမဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့လဲစိတ္မဝင္စားပါ အေရးႀကီးတာ ကေလးဆီအျမန္ျပန္ဖို႔သာ.......
Appa ကိုသူငယ္ငယ္ေလးထဲကေၾကာက္ရသည္ ။ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကိုအကုန္သိထားသူလည္းျဖစ္သည္ ။ သားတစ္ေယာက္လိုေတာင္သေဘာမထားဘဲ ခိုင္းစားကာ သူအလို႐ွိမွေခၚေတြ႔တက္သည္ ခ်န္းေယာလ္ဘဝမွာေမတၱာဆိုတာဘာမွန္းေတာင္မသိခဲ့တဲ့အရာ!
တစ္ခါမွလည္းေႏြးေႏြးေထြးေထြးအခ်စ္မခံရဖူးဘူး...... Appa စကားနားမေထာင္ရင္စြန္႔ပစ္ခံရမွာေၾကာက္လို႔အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ Appa ကက်ေနာ့္ကိုခိုင္းစရာလူတစ္ေယာက္လိုဘဲသေဘာထားတာ....... ။
ဟြန္းငယ္......သူက က်ေနာ့္ဘဝအတြက္အရမ္းအေရးပါတဲ့သူ မ႐ွိမျဖစ္ေလး,..သူ က်ေနာ့္ကိုမခ်စ္တာသိေပမယ့္ သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔အပိုင္သိမ္းထားမိတာ!
ခ်န္းေယာလ္ အေတြးေတြလြန္ရင္း အိမ္ျပန္ေရာက္လာတာေတာင္သတိမထားမိလိုက္....... ကားေပၚကခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းကာ ေျခလွမ္းက်ဲ ႀကီးေတြနဲ႔အ႐ုပ္ေလး႐ွိရာဆီ ။
"ကေလးေလး!!! ဟြန္းငယ္!!! "
ခ်န္းေယာလ္ ကေလးေလးဆီေျပးသြားကာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးကိုရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ထားလိုက္သည္ ။
ခဏေလးေတာင္မခဲြခ်င္ေတာ့ဘူး ကေလးရယ္~
"အင့္~ အသက္႐ွဴၾကပ္တယ္! "
"Sorry bae! ကိုယ္ေလာသြားတယ္.....ထမင္းေရာစားၿပီးၿပီလား မ်က္ႏွာေလးျဖဴေဖ်ာ့ေနတာဘဲဘယ္နားေနလို႔မေကာင္းဘူးလဲ?? "
YOU ARE READING
အတ္တစေညွှန်းရာ{ Completed }
Fanfictionအခ်ိန္ေတြၾကာသြားလည္း ကိုယ္ကေတာ့မင္းကို႐ူးသြပ္ေနဆဲ ကေလး အချိန်တွေကြာသွားလည်း ကိုယ်ကတော့မင်းကိုရူးသွပ်နေဆဲ ကလေး (Z&U)🖤
