ကမ္းေျခနားက အပန္းေျဖစံအိမ္တစ္ခုေ႐ွ႕ကားေလးကထိုးရပ္သြားေတာ့သည္ ။
ေဘးနားကအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ.... ကေလးေလးမ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို.... ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ရင္းလုပ္ခဲ့မိတာေတြအတြက္ ခ်န္းေယာလ္ဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရဘူး ။
.....ဦးရဲ႕အ႐ုပ္ေလးအတြက္အျမဲကာကြယ္ေပးမယ္ ကိုယ္မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္~
"အ႐ုပ္ေလး..... ကေလးေလး ထေတာ့ ေရာက္ၿပီ! "
"အင့္....ဦး ...ခ်ီ~ "
ခ်န္းေယာလ္..... ျပံဳးလိုက္မိသည္ ။ တကယ္ပါသူ႔ဘဝမွာ ကေလးေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာသိခဲ့ရတာ.... ကေလးသာလွ်င္သူရဲ႕အရာအားလံုး!
အိပ္မႈန္စံုဖြားပံုစံေလးနဲ႔မ်က္လံုးေတြကိုပြတ္ကာခ်ီခိုင္းတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္....ကားထဲကအရင္ထြက္ကာတဖက္ကိုသြားလိုက္ၿပီး ကေလးကိုယ္လံုးေလးကိုဒူးေအာက္ကေနလက္လွ်ိဳကာေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္ ။
ပတ္ပတ္လည္ မွန္ေတြနဲ႔အလွဆင္ထားကာ......ကမ္းေျခနားမွာ ွွသူတို႔အိမ္တစ္လံုးတည္း႐ွိတယ္ ။ အေ႐ွ႕ကပင္လယ္ျပာႀကီးရယ္.....လိႈင္းသံေတြသာၾကားရတက္သည္ ။
ကေလးေလးကိုအိမ္ထဲေပြ႔ခ်ီေခၚလာကာ..... ကုတင္ေပၚအသာတင္ေပးလိုက္ၿပီး ခ်န္းေယာလ္ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္သည္ ။
"ကိုယ့္အနားမွာ ဟြန္းငယ္သာ႐ွိရင္ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရဲတယ္.....ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္~ "
နဖူးေလးကို အနမ္းေႁခြၿပီးရင္ခြင္ထဲတင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း သူလည္းအိပ္စက္ခ်င္းေတြဆီသို႔.......... ။
ခ်န္းေယာလ္..... အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ေန႔လည္ေလာက္က်မွႏိုးလာေတာ့သည္။ ႏိုးႏိုးခ်င္းရင္ခြင္ထဲကလစ္ဟာေနတာေၾကာင့္.....ေဘးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္းဘာမွမ႐ွိ!
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးကိုမေတြ႔ရေတာ့ လူကထိတ္လန္႔သြားတယ္.....
"ကေလးး!!! ဟြန္းငယ္!!!! အ႐ုပ္ေလးေရ!!! ",
ခ်န္းေယာလ္ .....စိတ္ေတြပူေလာင္စြာ ေအာ္ေခၚေနမိတယ္...... တစ္အိမ္လံုးလည္း႐ွာတာႏွံ႔ေနၿပီ ဘယ္ထြက္သြားတာလဲကြာ.... ပါးျပင္ေပၚက်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ပူတစ္ခ်ိဳေ႕ၾကာင့္ျမင္ကြင္းေတြကေဝဝါးလာသည္ ။
YOU ARE READING
အတ္တစေညွှန်းရာ{ Completed }
Fanfictionအခ်ိန္ေတြၾကာသြားလည္း ကိုယ္ကေတာ့မင္းကို႐ူးသြပ္ေနဆဲ ကေလး အချိန်တွေကြာသွားလည်း ကိုယ်ကတော့မင်းကိုရူးသွပ်နေဆဲ ကလေး (Z&U)🖤
