္႔ငါးႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္....
"ေမာင္....ညေန ေစာေစာျပန္လာေနာ္ အရမ္းေနာက္မက်ေစနဲ႔ "
သူမ ကခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ.... လက္ထဲကအိတ္ကိုေပးလာသည္ ။ နီးကပ္လာတဲ့ပါးျပင္ေလးကိုအနမ္းဖြဖြေပးမိေတာ့ ႐ွက္သြားလိုက္တာမ်ား....
"အင္းပါကြာ....ေမာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ သမီးေလးကိုဂ႐ုစိုက္ဦး "
"စိတ္ခ်ပါေမာင္ရဲ႕....ကဲ သြားေတာ့!! "
"အင္း....တကယ္သြားၿပီ မြ~ "
"ဟာ...ေမာင္!!!! "
သူမဆီက ေအာ္သံၾကားမွ ရယ္ေမာကာကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႔ဘဝမွာဒီလိုမရယ္ေမာခဲ့ရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ??
သမီးေလးနဲ႔သူမသာလွ်င္ သူရဲ႕အရာရာ~~ဒီမိသားစုဘဝေလးကိုဘယ္ေတာ့မွၿပိဳကဲြခံမွာမဟုတ္ဘူး.... ။
Company ေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ကားကိုထိုးကာ...... ယံုၾကည္ခ်က္႐ွိ႐ွိနဲ႔အထဲကိုဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ CEO ဆိုတဲ့ရာထူးနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္ထက္ျမက္တဲ့အရည္အခ်င္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့သူ....
"Hyung.....က်ေနာ္ ဒီေန႔ေစာျပန္လို႔ျဖစ္တယ္မလား?? "
"ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္ဇယားမ႐ွိပါဘူး ဘာလည္းခယ္မေလးကျပန္လာခိုင္းတာလား?? "
မင္ေဆာ့ လက္မွတ္ထိုးရမယ့္ဖိုင္ေတြ သူေ႐ွ႕သြားခ်ေပးကာ စလိုက္ေတာ့....သိရဲ႕သားနဲ႔ဗ်ာဆိုတဲ့အမူအရာလုပ္ျပသည္ ။
သူ႔ရဲ႕ညီေလးအခုဆိုလူေကာင္းပကတိတစ္ေယာက္လိုေနထိုင္ႏိုင္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္မိသားစုဘဝေလးလည္း႐ွိေနၿပီ ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔သူတို႔မွာႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး အခ်ိန္ေတြယူၿပီးေပးဆပ္ခဲ့ရတာ.......
လြန္ခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္ထဲကဦးေႏွာက္အႀကိတ္ကိုခဲြစိတ္ကုသရင္း.....အက္ဆီးဒင့္ေၾကာင့္ျဖစ္သြားတဲ့ဦးေႏွာက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြကိုပါႏိုင္ငံျခားမွကုသခဲ့ရတာ.... သူအတိတ္ေမ့ေနတုန္းကအေၾကာင္းေတြလံုးဝျပန္မမွတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဒါဟာသူ႔အတြက္အေကာင္းဆံုးပါဟိုလူယုတ္မာကိုပါတစ္ခါတည္းေမ့သြားတာေပါ့~
"Hyung!!! "
"အမ္....ဘာ...ဘာတုန္းဟ? "
"ေခၚေနတာၾကာၿပီေလ ဘာမွျပန္မေျပာလို႔ မတ္တပ္ေမ့ေနသလားလို႔~! "
YOU ARE READING
အတ္တစေညွှန်းရာ{ Completed }
Fanfictionအခ်ိန္ေတြၾကာသြားလည္း ကိုယ္ကေတာ့မင္းကို႐ူးသြပ္ေနဆဲ ကေလး အချိန်တွေကြာသွားလည်း ကိုယ်ကတော့မင်းကိုရူးသွပ်နေဆဲ ကလေး (Z&U)🖤
