Kesit

887 87 22
                                    

"Şşşt! Gel ablacım buraya. Korkma bize birşey yapamazlar." Diye kardeşimi teselli etmeye çalışarak fısıltı ile konuştum. Benden yaşça küçük, fakat yaşadıklarından dolayı oldukça olgun olan kardeşim dudaklarını büzüp, kafasını iki yana salladı.

"Yapaylay abla. Yapaylay. Annem onun yüzünden gitti abla. Sen geyi geyicek diyoysun ama gelmiyecek abla ben biliyoyum." Diyen kardeşime sıkı sıkı sarıldım ve saçlarına ufak ufak öpücükler kondurdum.

"Söz veriyorum ablacım. Seni burdan kurtaracağım. Evet, belki annem geri gelmeyecek; ama ben seni hayatta bırakmam. Duydun mu beni?" Diye elimi iki yanağına koyarak sordum.

"Söz mü?" Diye sordu. Hızla kafamı salladım ve,

"Söz." Devam ettim sözlerime "Ama ilk önce burdan kurtulmamız lâzım. Bana yardım edebilir misin?" Kafasını salladı.

"Güzel.... Şimdi ses çıkarma yeter tamam mı?"

"Tamam..... Yani sessiz sinemada yaptığım gibi mi yapayım?" Diye sordu. Onu onayladım.

"Evet bitanem. Sessiz sinemada yaptığın gibi yap." Hızla yiğiti kucağıma alıp koşmaya başladım. Arkamdaki adamlara izimi kaybettirene dek,

Koştum....

Koştum....

Ve koştum....

Ciğerlerim yanana, nefessiz kalıp, izimizi adamlara kaybettirene dek koştum....

ULAŞILMAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin