(TSOAAJ) The Story of A And J

CHAPTER 12

Nang magising ako kinabukasan nakita ko si Maison na naka upo sa table sa kitchen at mukhang may iniisip na malalim. Nang nakalapit ako sakanya noon niya lang ako tinignan.

Huh? Napano kaya to?

"Psst! Napano ka?" Sabi ko sakanya, kasi naman ang seryoso niya.

"Cane" Malungkot niyang sabi. Agad naman akong napa upo sa harap niya, hindi kasi ako sanay na ganyan siya eh.

"Napano?" Takang tanong ko.

"Cane" Sabi niya lang ulit.

"Napano nga?" Sabi ko nanaman.

"Cane... kasi hindi na tayo matutuloy." Sabi niya gamit ang sobrang lungkot na tono.

"W-what? Bakit naman? Napano ba?" Sabi ko na medyo malungkot din. Kaso matagal ko nang gustong pumunta ng Palawan eh. Pero okay kung may problema siya.

"Kasi may biglang nag arkila nung resort." Sabi niya.

"Sayang naman, pero okay lang yan. May next time pa naman." Sabi ko na malungkot ang tono kasi sayang talaga eh.

"Talaga? Okay lang sayo?" Sabi niya. Na medyo naging okay na.

"Oo naman, basta ang mahalaga kasama kita." Sabi ko.

"Okay lang ba kung sa mall tayo ulet?" Sabi niya.

"Oo naman." Sabi ko na pinapasaya yung boses ko

"Cge, dun nalang tayo ulet bukas." Sabi niya tapos ay tumayo na at nag timpla na nang kape para saaming dalawa.

"O kain na tayo." Matamlay kong sabi sakanya. Gusto ko na pumunta eh.

Tapos naming kumain ay dumaretso na ako sa kwarto ko. Di ko alam kung mabaaaw lang ba pero, naiiyak ako. Kasi naman sayang yon eh... sayang talaga... naiiyak na ko huhuhu kaso parang nararamdaman kong nakaka tulog ako... huh bakit ganon di naman ako inaantok ah? Hala? Napano?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3rd Person's POV

Habang hinuhugasan ang mga pinag kainan si Maison ay hindi alam kung papano niya matitigilan yung pag ngiti ngiti niya... kasi naman kaninang nag timpla siya ng kape ay nilagyan niya ito ng pampatulog para maka tulog ang kanyang kaibigan sa loob ng isang araw...

"Hayy! Akala niya siguro hindi kami matutuloy,haha." Natawa siya habang iniisip kung ano yung itsura ni Cane kaninang sabi niyang hindi na sila matutuloy. Ginawa niya lang yon para lokohin si Cane. Kasi balak niya sanang pumunta nalang sa Cebu kasi alam niyang mas magugustohan ni Cane yon kung sa Cebu sila. Gagamitin nalang nila yung private helicopter nila. Sinabi na niya sa dad niya.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

At ng naka ayos na ang lahat binuhat na ni Maison ni Cane upang dalhin ito sa rooftop ng school nila. Dahil nandoon ang kanilang private helicopter, kasama na rin nila ang piloto na sinabi ng kanyang daddy.

Cane's POV

Nagising ako nang mabigat ang mata ko

"Huh? Nasaan ako." Tanong ko sa sarili ko kasi naman wala ako sa bahay?

Paglabas ko sa kwartong yon. Nakit ko si Maison na nakatingin saakin at nakangiti. Nginingiti nito? Nauulol nayata to?

"Mai, nasaan tayo?" Takang kong sabi tapos ay umupo sa tabi niya. Sumandal ako sa balikat niya. Ganito talaga kami, wag kayong ano ha?

"Nasa Cebu." Plain niyang sabi.

W-what? Sa Cebu? Paano kami napunta dito?

"W-what? Papano tayo naka punta dito?" Sabi ko na nabuhayan ng dugo. Kasi ang talagal ko ng gustong pumunta dito eh. Kaso masyadong malayo. Tapos ngayon nandito na kami.

"it's a secret." Huh? Secret talaga?

"Okay" sabi ko nalang kasi naman excited nako na mag libot dito.

Sumandal nalang muna ako sakanya kasi medyo mabigat yung mata ko. Hay paano ba kami na punta dito?

"Mai, pano tayo naka punta dito? Bat di ko alam?" Sabi ko habang inaamoy siya.

"Baka naman maubos yung amoy ko niyan." Sabi niya. Namula naman ako.

"Well kaya tayo napunta dito ng hindi mo alam kasi may nilagay ako sa kape na ininom mo kahapon." Kwento niya... well hindi nako mag tataka kung kahapon yon kasi hindi naman ang layo ng Cebu haller... (AUTHOR: sensya napo kung isang araw lang po yun, kahit na malayo yung Cebu. Hindi napo kasi ako nakapagresearch kasi rush mo ako ngayon. Kasi po triple update po ako ngayong Valentines day eh. I eedit ko nalang po pag may time.)

"Bat mo pa ako pinatulog. Kung pwede mo namang sabihin nalang na sa Cebu na tayo pupunta." Sabi ko kasi naman bat niya pa ako pinatulog eh. Papayag naman ako.

"Because, it's a surprise."

Please lang wag mona akong isurprise lalo na lang akong umaasa eh... kawawa yung puso ko...

"Did you like my surprise?" Sabi niya.

"Actually... no... i dont like it... i love it!" Sabi ko. Napangiti naman siya. Niyakap niya ako habang naka sandal ako sa kanya.

"Thanks" Sabi niya.

"Huh? Why?" Diba dapat ako yung nag papasalamat eh.

"Because you loved my surprise." Sabi niya

"Hindi, salamat kasi dinala mo ako dito. Alam mo naman na gusto ko talagang maka punta dito." Sabi ko tapos ay hinarap ko siya.

"Okay then, saan mo gustong pumunta?"

"Hmmm sa beach gusto ko beach lang wala ng iba." Sabi ko.

"Okay, alam ko naman na gusto mo sa mga beach. Sige labas ka makikita mo yung sinasabi mo."

Huh?

"Samahan mo ko." Sabi oo tapos ay hinila siya patayo.

"Okay fine." Sabi niya, sabay tayo.

Pag labas namin nakita ko yung dagat.

"Wow! Wahhhhhhhh! Thank you MAIiiii!!!" Sigaw ko sakanya, habang inaasog ko yung balikat niya.

Kasi naman kahit medyo malayo kami, natatanaw ko mula dito yung dagat.

Itutuloy...

Poetryloverwriter