My Step Brother

Κεφάλαιο 11

«Το καταλαβαίνεις ρε φίλε μου έκανε τέτοιο σκηνικό η μικρή»
«Φίλε η μικρή είναι τρελή και την πάω πολύ το ξέρεις» σχολίασε ο Μάνος γελώντας.
«Θα με τρελαίνει... και η πλάκα είναι ότι της είπε ότι θα την σκοτώσω για αυτό που έκανε ενώ στην πραγματικότητα το χάρηκα..»
«Ρε φίλε για έλα εδώ... μήπως έχεις πυρετό;» Είπε και έπιασε το κούτελο του.
«Σκάσε ρε... καλά είμαι... Βασικά... δεν ξέρω αν είμαι καλά»
«Δεν είσαι καλά σου απαντάω εγώ..»
«Τι θα κάνω;»
«Πες της το»
«Είσαι τρελός έτσι; Καταρχάς με μισεί.. και μετά απο αυτό που έκανα; Θα μου το κοπανάει συνέχεια»
«Επειδή πηγές γκομενα στο σπίτι;»
«Έχει δίκιο ρε.... φίλε έκανα έρωτα με την Χρυσα και είχα τον νου μου στην Αφροδίτη»
«Ήθελες να το κανεις με εκείνη;»
«Όχι ρε βλάκα... φοβόμουν.. μην μας ακούσει.. μην μας πιάσει»
«Ααα εσυ δεν είσαι καθόλου καλά... έλα πιες τον καφέ σου να χαλαρώσεις γιατί δεν σε βλέπω καλά»
Ήταν αλήθεια... δεν ήταν καθόλου καλά.

Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και είχε ένα φρικτό πόνο στο στομάχι που δεν την άφηνε ούτε να κουνηθεί... Με το ζόρι σηκώθηκε ούτε και εκείνη δεν κατάλαβε πως κατέφερε να σηκωθεί και να κάνει δυο βήματα να πάρει το κινητό από το γραφείο της και να τηλεφωνήσει στον Άρη γιατί πονούσε.. και ο πόνος δεν περνούσε με τίποτα.
«Τι θέλεις μικρό; Σου πέρασαν τα νεύρα;» Είπε δήθεν αδιάφορα όταν της σήκωσε το τηλέφωνο.
«Άρη» είπε με μια φωνή που έβγαζε μόνο πόνο.
«Αφροδίτη;»
«Έλα από το σπίτι τώρα» του είπε με δυσκολία.
«Αφροδίτη τι έπαθες;»
«Κουβέντα θα πιαστούμε τώρα;» Του είπε θυμωμένη «Έλα από το σπίτι τώρα» είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο για να σταματήσει να μιλάει.
Ήταν στο σπίτι σε λιγότερο από 10 λεπτά και μόλις μπήκε στο σπίτι έτρεξε αμέσως στο δωμάτιο της. Την είδε ξαπλωμένη και μαζεμένη και από το ύφος ύφος της κατάλαβε ότι πονούσε... Πονούσε πολύ.
«Ει... μικρό... τι έπαθες;»
«Πονάω πολύ»
«Που πονάς;»
«Το στομάχι μου»
«Έλα σήκω... σήκω να πάμε στο νοσοκομείο... έλα» είπε αλλά εκείνη από τον πόνο είχε διπλώσει στα δυο και δεν μπορούσε ούτε να κουνηθεί. Την πήρε στην αγκαλιά του και την κατέβασε μέχρι κάτω και μετά την βοήθησε να μπει στο αυτοκίνητο... σε όλη την διαδρομή κανεις από τους δυο δεν μιλούσε... Ο Άρης έριχνε συνέχεια ματιές πίσω και το μόνο που έβλεπε ήταν την έκφραση πόνου που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της Αφροδίτης.
«Έλα... φτάσαμε» της είπε και την βοήθησε να βγει από το αυτοκίνητο.
Μπήκαν στο νοσοκομείο και άφησε τους γιατρούς να την εξετάσουν και εκείνος περίμενε έξω. Δεν πήρε τηλέφωνο την μητέρα της αλλά ούτε και τον πατέρα του... Μπορεί να μην η ήταν κάτι σοβαρό... Γιατί να τους αναστατώσει τσάμπα;
«Όλα καλά γιατρέ;» Ρώτησε ο Άρης ανήσυχος όταν τον είδε να τον πλησιάζει.
«Όλα καλά ... Πιθανότατα την πείραξε κάτι που έφαγε... συμβαίνει πολλές φορές... εδώ σας έχω γράψει κάτι χάπια... θα πάρει σήμερα και αύριο και θα είναι μια χαρά»
«Ωραία... μπορούμε να φύγουμε;»
«Βεβαίως... δεν υπάρχει κάτι άλλο... τώρα είναι καλύτερα της δώσαμε εμείς κάτι για τον πόνο... να προσέχει τι θα φάει σήμερα και αύριο και όλα θα είναι μια χαρά»
«Ευχαριστούμε πολύ» είπε και πήγε στο δωμάτιο που ήταν η Αφροδίτη.
«Τι έγινε;»
«Καλά είσαι... έλα πάμε σπίτι» της είπε και την βοήθησε να σηκωθεί.
«Πήρες την μαμα μου;»
«Όχι... δεν υπήρχε λόγος να την ανησυχήσουμε... και στην τελική δεν έχεις κάτι... σε δυο μέρες θα είσαι μια χαρά»
«Καλά έκανες»
«Έλα πάμε»
«Νταξει είμαι μπορώ» είπε και βγήκαν από έξω.
Λίγα λεπτά μετά ήταν στο σπίτι και Αφροδίτη πήγε και ξάπλωσε κατευθείαν στον καναπέ.
«Πήγαινε πάνω να ξαπλώσεις» της είπε.
«Δεν έχω την δύναμη να το κάνω αυτό... θα μείνω εδώ»
«Να σε βοηθήσω; Θα πιαστείς εδώ»
«Και από ποτε νοιάζεσαι εσυ για εμένα;»
«Σοβαρά τώρα... μπορεί να μαλώνουμε συνέχεια αλλά δεν θα σε άφηνα και έτσι»
«Ικανό σε είχα»
«Τρόμαξα όταν σε άκουσα έτσι στο τηλέφωνο»
«Το σκέφτηκα πολύ για να σε πάρω... δεν ήξερα τι προτιμώ περισσότερο... να μείνω με τον πόνο ή να ρίξω τα μούτρα μου και να πέσω στην ανάγκη σου»
«Τελικά έπεσες στην ανάγκη μου»
«Είμαστε ακόμα τσακωμένοι»
«Ξανά;»
«Ναι... είσαι σοβαρός; Έφερες την γκομενα στο σπίτι; Δεν ζεις μόνος σου.. και κυκλοφορεί και έτσι όπως ήταν μέσα στο σπίτι»
«Βασικά μόνη της ήρθε και νόμιζε ότι ήμουν μόνος»
«Δεν την ενημερωσες για την παρουσία μου;»
«Όχι... δεν μπορεσα.. να με άφησε»
«Τι μου λες ρε παιδί μου;»
«Νταξει ας αφήσουμε την Χρυσα τώρα.. έτσι και αλλιώς μετά από αυτό που έκανες το πρωί δεν θα μου ξανά μιλήσει σύντομα»
«Γιατί δεν θα δικαιολογηθείς; Δεν θα της πεις ότι σου πήγαινε κόντρα η αδερφή σου;»
«Μπααα ... και είναι η πρώτη φορά που είπες ότι είσαι αδερφή μου»
«Ναι μην το πάρεις πάνω σου δεν το εννοούσα έτσι»
«Ξάπλωσε να πάω μα σου φέρω μια κουβέρτα... όταν κοιμάσαι είσαι ένας αγγελος»
«Και εσυ όταν δεν μιλάς»
Ξάπλωσε στον καναπέ και την πήρε ο ύπνος σχεδόν αμέσως...
Στο μεταξύ ο Άρης κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μαγειρέψει κάτι εύκολο για να μην την ταλαιπωρήσει αν και δεν ήταν πολύ σίγουρος για την επιτυχία της μακαρονάδας που επιχείρησε να φτιάξει...