My Step Brother

Κεφάλαιο 16

Την επόμενη μέρα κοιμόταν φυσικά μέχρι το μεσημέρι αλλά δεν είχε περάσει άσχημα... Βασικά την χρειαζόταν λίγη διασκέδαση. Ξύπνησε με πονοκέφαλο αλλά δεν την πείραξε και πολύ γιατί δεν είχε πιει πολύ... Ήταν από την κούραση.. Κοίταξε την ώρα στο κινητό της... 12:30. 3 αναπάντητες κλησεις και 3 μηνύματα.
Οι κλήσεις από τον Παναγιώτη και τα μηνύματα επίσης.

«Καλημέρα❤️»

«Μωρό μου όλα καλά;»

«Που είσαι;»

Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο να πλύνει το πρόσωπο της. Θα απαντούσε μετά... άνοιξε την πόρτα και... Μέσα ήταν ο Άρης.......Μούσκεμα....... με την πετσέτα.
«Εεεμμ... συγγνώμη δεν ήξερα ότι ήσουν εδώ» είπε τρέμοντας.
«Χαλάρωσε... δεν με είδες και γυμνό»
«Αυτό έλειπε»
«Αστειεύομαι.... έλα εγώ τελείωσα» της είπε και βγήκε από το μπάνιο.
Πέρασε ξυστά από δίπλα της... Είχε ο μείνει για λίγο στην θέση της χωρις να κουνηθεί.
Τον είχα ξανά δει έτσι... Τι στο καλό έπαθα τώρα;
Έπλυνε το πρόσωπο της για να συνέλθει και μετά πήγε στο δωμάτιο της.

«Γεια... Συγγνώμη για την αναμονή ξύπνησα πριν από λίγο... είχα βγει εχθές»

Άφησε ξανά το κινητό στο κομοδίνο της και έπεσε στο κρεβάτι της έχοντας τα μάτια της στραμμένα στο ταβάνι μέχρι που ακούστηκε η δόνηση στο κινητό της.. Έπιασε το κινητό χωρις να πάρει τα μάτια της από το ταβάνι...

«Είχες βγει; Πως και έτσι; Με ποιον;»

«Με τον Άρη και τους φίλους του»

«Τον Άρη; Από ποτε βγαίνεις εσυ με τον Άρη;»

«Χαχα.. Έλα ντε; Βασικά μου είπε να πάω και σκέφτηκα ότι είχα ανάγκη να βγω λίγο έξω»

«Πέρασες καλά;❤️»

«Ναι πολύ καλά❤️»

«Σήμερα τι θα κανεις;»

«Θα διαβάσω αρχικά»

«Αν τελειώσεις νωρίς περνα από το σπίτι»

«Θέλει κάτι η Ειρήνη;»

«Όχι... μόνος μου θα είμαι... η Ειρήνη θα λείπει με τους γονείς μας»

«Και εγώ τι να κάνω;»

«Να σε δω... να μείνουμε και λίγο μόνοι μας»

«Εεε καλά αν διαβάσω γρήγορα κάτι θα κάνω»

«Σ αγαπώ♥️»

«Και εγώ❤️»

Άφησε το κινητό στο κομοδίνο της ανασαίνοντας βαριά. Δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι... Δεν ήθελε ν κάνει τίποτα όμως σηκώθηκε γιατί χρειαζόταν καφέ.
«Καλημέρα Πέτρο... καλημέρα μαμα»
«Καλημέρα» είπε η μαμα της γλυκα.
«Πως πέρασες εχθές;» Ρώτησε ο Πέτρος.
«Καλά... ήταν καλά... αλλά κουράστηκα»
«Μια χαρά θα είσαι σε λίγο»
«Ο Άρης που είναι; Ησυχία έχει το σπίτι»
«Έφυγε πριν λίγο» απάντησε η μητέρα της.
«Που πήγε;»
«Για μπάσκετ» απάντησε ο Πέτρος.
«Ας μου πει κάποιος που βρίσκει την όρεξη να πάει για μπάσκετ»
«Κάθε Κυριακή πηγαίνει για μπάσκετ με την Χρήστο και τον Μανο και νομίζω είναι και ο αδερφός του Μανου μαζί ο Κώστας»
«Θυμάσαι μωρό μου; Που έπαιζες και εσυ με τον μπαμπά;»
«Ναιι» είπε και γέλασε. «Που δεν έφτανα μικρή την μπασκέτα και με σήκωνε πάνω για να βάλω την μπάλα ατο καλάθι»
«Πιες τον καφέ σου και πάμε» είπε ο Κώστας.
«Που να πάμε;»
«Να παίξουμε με τα παιδιά»
«Όχι όχι... δεν παίζω πλέον Σταμάτησα από τότε που πέθανε ο μπαμπάς μου»
«Και εγώ σταμάτησα να πηγαίνω με τον Άρη από τότε που έκανε φίλους... χρειάζομαι λίγη προπόνηση»
«Πήγαινε... θα σου κάνει καλό» είπε η μαμα της.
«Καλά πάω να ντυθώ αλλά για λίγο... έχω διάβασμα»
Πήγε στο δωμάτιο έβαλε μια φόρμα και ένα μπλουζάκι και έφυγε με τον Πέτρο.
Ο Άρης ήταν μόνο με τον Μανο και τον Χρήστο.

«Ο πατέρας σου δεν είναι αυτός;» Ρώτησε ο Χρήστος τον Άρη.
«Με την Αφροδίτη» απάντησε εκείνος.
Μα καλά αυτό το παιδί χαζό είναι; Έκανε μπάνιο για να βγει να παίξει μπάσκετ;
«Τι κάνετε εδώ;» Ρώτησε ο Άρης.
«Ήρθαμε να σας δούμε και να παίξουμε»
«Μπαμπά έχεις να παίξεις χρόνια»
«Εγώ ναι η Αφροδίτη όχι»
«Βασικά το μετάνιωσα θα κάτσω απλά να δω»
«Ξέρει η Αφροδίτη να παίζει;» Είπε γελώντας.
«Με υποτιμάς»
«Για να σε δω» είπε εκείνος και του πήρε την μπάλα.
«Παρτη μου... αν μπορείς» είπε στον Άρη.
Προάσπισε αλλά δεν τα κατάφερε.
Μα πως το έκανε αυτό;
«Δεν μπορείς» τον πείραξε και εκείνος χαμογέλασε.
«Έλα να παίξουμε να σε δω»
«Οκ... ξεκινα εσυ» είπε και του πέταξε την μπάλα.
Μπορεί να ήταν πιο κοντή από εκείνον και να μην μπορούσε να μπλοκάρει τα σουτ αλλά μπορούσε να του πάρει όποτε ήθελε την μπάλα και αυτό προσπάθησε να κάνει... όμως καθώς εκείνος προσπαθούσε να την αποφύγει έπεσε και εκείνη παραπάτησε και έπεσε πάνω του. Για λίγο δεν κουνήθηκαν... Απλά κοταχτηκαν.
«Είσαι καλά;» Ρώτησε πρώτος.
«Εεε ναι... εσυ;»
«Καλά είμαι»
«Σορρυ»
«Δεν πειράζει... έλα σήκω» είπε και την βοήθησε αφού πρώτα σηκώθηκε εκείνος.
Έπιασε το χέρι της και την βοήθησε να σηκωθεί. Κοιτάχτηκαν ξανά.
«Πέτρο πάμε; Γιατί έχω να διαβάσω»
«Ναι πάμε» είπε και τον ακολούθησε. Μπήκαν στο αυτοκίνητο και τα μάτια της ήταν στραμμένα ακόμα στον Άρη... τον κοιτούσε συνέχεια μέχρι που το αυτοκίνητο απομακρύνθηκε και χάθηκε από το οπτικό της πεδίο.