My Step Brother

Κεφάλαιο 23

2 μήνες μετά

Ήταν δυο υπέροχοι μήνες... Με τον Άρη ήταν ερωτευμένη... Τώρα ήξερε τι είναι ο έρωτας.. πως είναι ο έρωτας... Αυτό το Σαββατοκύριακο θα ήταν μόνοι στο σπίτι... Ευκαιρία να περάσουν λίγο χρόνο μαζί αφού οι γονείς τους ξανά είχαν επαγγελματικό ταξίδι... Όμως έπεσαν τα γενέθλια της Μαρίας και έπρεπε να πάει... Τον τελευταίο καιρό δεν είχε πάει να τους δει και τηλέφωνο δεν έπαιρνε τακτικά γιατί διάβαζε και έτσι έπρεπε να πάει.. Δεν ήθελε να αρνηθεί. Εκείνος έδειξε κατανόηση αλλά μέσα του τον πείραξε. Όμως δεν το έδειξε. Πέρασε όλο το Σάββατο στο σπίτι της Μαρίας και την Κυριακή το πρωί την γύρισε σπίτι της ο κύριος Λεωνίδας ο μπαμπάς της Μαρίας... Είχαν ακόμα μέχρι το βράδυ για να έρθουν οι γονείς τους... Τουλάχιστον θα είχαν κάποιες ώρες να μείνουν λίγο μόνοι να μιλήσουν ελεύθερα χωρις να τους νοιάζει αν κάποιος θα τους ακούσει. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο σπίτι... Ησυχία... Κοιμόταν ακόμα; Η ώρα ήταν δέκα... πάντα ξύπνησε πριν τις εννιά... Μπορεί να κοιμήθηκε αργά εχθές η να μην κοιμήθηκε και καθόλου... Ανέβηκε πάνω και πήγε προς το δωμάτιο του... Η πόρτα του δωματίου του ήταν ανοιχτή και έτσι μπήκε αλλά εκείνη την στιγμή ευχήθηκε να μην το είχε κάνει. Χωρις να το καταλάβει από τα μάτια της άρχισαν να τρέχουν δάκρυα... Ασταμάτητα..Η μαχαιριά στην καρδιά ήταν βαθιά.
«Αφροδίτη» είπε μέσα στον ύπνο του ο Άρης.
«Μην πεις λέξη» είπε κλαίγοντας και βγήκε τρέχοντας από το σπίτι..
Στην αρχή δεν είχε προορισμό... Μετά αποφάσισε να πάει στο σπίτι της Ειρήνης.... Κανονικά δεν θα έπρεπε να το κάνει... Εκεί θα ήταν και ο Παναγιώτης... τι να έλεγε; Ότι ήταν εκεί για να βρει παρηγοριά για αυτόν που την είχε πληγώσει; Αλλά η Μαρίνα έλειπε για Σαββατοκύριακο και δεν ήξερε που αλλού να πάει. Οι γονείς της έλειπαν... το αυτοκίνητο έλειπε και το κατάλαβε... Καλύτερα... Δεν ήθελε να την δουν έτσι.. Χτύπησε το κουδούνι και η Ειρήνη άνοιξε σχεδόν αμέσως.
«Αφροδίτη;» Είπε τρομαγμένη όταν την είδε με τα μάτια της πρησμένα από το κλάμα.
«Είσαι μόνη;» Την ρώτησε κλαίγοντας.
«Είναι εδώ μόνο ο Παναγιώτης... έλα μέσα» είπε και την τράβηξε στο εσωτερικό του σπιτιού.
«Πες μου τι έγινε και Σταματα να κλαις» της είπε αλλά εκείνη δεν σταμάτησε αμέσως..
Χρειάστηκαν λίγα λεπτά για να συνέλθει αλλά και πάλι δεν είχε συνέλθει τελείως.
«Αφροδίτη;» Ακούστηκε η φωνή του Παναγιώτη.
«Τι έπαθε;» Απευθύνθηκε στην αδερφή του.χ
«Δεν ξέρω... από την ώρα που ήρθε ήταν σαν χαμένη... Δεν μιλάει»
«Εεε... μιλά μας... δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι»
«Συγγνώμη» είπε και έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
«Ρε κοριτσάκι μου τι συμβαίνει;»
«Τον έπιασα με άλλη» είπε και συνέχισε να κλαίει.
«Τον Άρη;»
«Ποιον άλλον;»
«Τι μαλακας που είναι» είπε Ειρήνη.
«Γύρισα στο σπίτι και κοιμόταν με άλλη... και εγώ η ηλίθια τον είχα πιστέψει... τον άφησα να με πλησιάσει... άφησα τον εαυτό μου να τον αγαπήσει... λες και δεν ήξερα»
«Σταματα... δεν αξίζει να κλαις» είπε η φίλη της και την αγκάλιασε...
Έμεινε κάποιες ώρες μαζί τους αλλά μετά γύρισε στο δικό της...
Η μητέρα της με τον Πέτρο θα επέστρεφαν σε λίγο και έπρεπε να ηρεμήσει για να μην καταλάβει τίποτα η μαμα της. Όταν γύρισε ο Άρης την περίμενε στο σαλόνι και ήταν μόνος.
«Αφροδίτη» της είπε αλλά εκείνη δεν απάντησε και προχώρησε.
«Ρε μωρό μου... περίμενε... παρεξήγησες» της είπε και έπιασε τον καρπό της.
«Παρεξήγησα;» Του φώναξε.
«Ρε μωρό μου.. ρε κοριτσάκι μου άσε με να σου εξηγήσω»
«Να μου εξηγήσεις; Τι να μου εξηγήσεις; Να μου πεις δικαιολογίες; Ότι δεν είναι αυτό που νομίζω; Ότι δεν κατάλαβα καλά; Αυτά τα λένε όλοι μην τα πεις και εσυ... Δεν πιάνουν»
«Δεν με ακούς όμως»
«Δεν θέλω να ακούσω... λάθος μου... Λάθος μου που σε εμπιστεύτηκα»
«Δεν θα σου έκανα ποτε κάτι τέτοιο» της φώναξε.
«Το έκανες όμως»
«Δεν.... Δεν θα σε άφηνα ποτε... αλλά μάλλον εσυ έχεις ήδη βγάλει συμπεράσματα για εμένα... άρα τι νόημα έχει να το συζητάμε»
«Ακριβώς... δεν έχει νόημα... Τελειώσαε Άρη... Είσαι ελεύθερος να φέρνεις εδώ οποία θες»
«Δεν έφερα καμία»
«Αλλά είδα»
«Δεν ξέρεις τι είδες»
«Δόξα τον θεό τα μάτια μου είναι μια χαρά»
«Τα μάτια σου δεν ξέρουν τι είδαν... αλλά από ότι βλέπω δεν είσαι διατεθειμένη να ακούσεις... άρα καληνύχτα»
«Καληνύχτα» είπε και κλείστηκε στο δωμάτιο της για το υπόλοιπο της ημέρας.