The Gay Ghost Meets the Crazy Girl [COMPLETED]

Chapter 9:

Vera's POV***

Buhay sya? Buhay si Creid?
Totoo kayang nagka amnesia ako? 

Naguguluhan ako!! wala namang nai ku kwento si kuya sakin. 

Pumara NA ako ng masasakyan buti NA lang at agad NA may huminto sa harap ko.

Sumakay na kaagad ako.

" Saan PO tayo ma'am? " Tanong ng driver.

" Creid san saw tayo? " Tanong ko.

" Sa ANG GANDA NI AUTHOR HOSPITAL. " sagot naman nya.

( P.S walang kokontra sa pangalan ng Hospital. Hahaha.) 

" Ma'am sino po ang tinatanungan nyo? Mag isa lang naman po kayo. " biglang sabi ni mamang driver 

" Eh baliw PO ako eh.Kinakausap ko sarili ko. SA ANG GANDA NI author HOSPITAL raw tayo sabi ng sarili ko." pagtingin ko sa gilid ko halos mamatay NA SA kakatawa ang gagong multo NA to. -_- 

" Nice answer. " Natatawang sabi ni Creid. 

" Gusto mong ipalunok ko sayo tong sapatos ko??" naiinis NA sabi ko sa kanya.

" Ma'am wag nyo naman pong ipalunok sakin yang sapatos nyo." biglang sabi ng driver.

" Ay sorry PO manong di po ikaw,, actually... may tinatawagan ako... Tama..tama. " Palusot ko pa sabay kuha ng cellphone ko sa bag na kunwari may tinatawagan.

" Ma'am salamin po yung hawak nyo." sabi ni manong driver. pagtingin ko, takte salamin ko nga... bakit kasi magkapareha ng design yung cellphone ko at bang salamin ko? -_- 

Wala naaah!! napagkamalan NA talaga akong baliw.

" Andito na po tayo Ma'am. " Sabi ni manong at saka hininto nya NA ANG sasakyan. Nag abot NA ko ng bayad sa kanya at agad NA pumasok SA hospital.

" Ms. May pasyente PO ba kayong CREID AIDEN DELFRA??" Tanong ko sa nurse.

" Opo meron PO, NASA room 143 PO sya." sabi ng nurse.

" Tsk... alam ko kung nasaan ANG room ko, bakit kapa nagtanong dun?" sabi ni Creid.

Hindi ko na lang sya pinansin dahil nasa room 143 ang nasa isip ko ngayon.

Pumasok agad ako dun.

Pagtingin ko, bakit walang pasyente dito? 

" Bakit wala? diba nandito yun? " tanong ko.

" I don't know... panu pako makakabalik sa katawan ko? I have 50 minutes left. Pag di pa ko nakabalik tuluyan na talaga akong mamamatay. " nag aalalang sabi nya.

" Bakit kasi noon pa lang di ka pa bumalik sa katawan mo??" naiinis na sabi ko.

Bakit kasi pinatagal nya pa, tas ano ngayon? baka mamatay NA sya.

" Hindi ako bumalik dahil mahal kita!!" biglang sabi nya.

" KUNG MAHAL MO KO EDI SANA BUMALIK KA NA NOON PA!! PARA MAGKASAMA NA TAYO!!" hindi ko napigilan ang mapasigaw dahil sa inis.

" Hindi agad ako bumalik sa katawan ko dahil pag ginawa ko yun, hindi NA kita maaalala pa.. pag nagising ako magkakaroon ako ng amnesia. Mali bang mas gustuhin kong makasama ka kahit kaluluwa lang ako? Vera,, sobrang mahal kita kaya sinusulit ko lang ang 5 araw ko bilang kaluluwa." paliwanag nya.

" MAS GUGUSTUHIN KO PANG MAGING KALULUWA KASAMA KA, KAYSA MAGING BUHAY KUNG DI NAMAN KITA MAAALALA." mahinahng sabi nya.

" CREID , promise me na mabubuhay ka." naiiyak NA sabi ko.

" I won't promise because promises are meant to be broken, but I will do my best to live, for you, for US ." nakangiting sambit nya.

" KAHIT DI PA BUMABALIK ANG ALA ALA KO, GUSTO KO LANG MALAMAN MO.... I LOVE YOU FOR THE SECOND TIME AROUND. " sambit ko.

" I LOVE YOU MORE. " sambit nya.