Beklenmeyen Biri

Mutluluğun Resmi

  "Göksu inanılmaz bir haber aldııııııım!" haykırışıyla girdi kafenin kapısından Efla.Sınıf arkadaşlarından Peri ve Ece ile buluşmuştu bugün.Onlardan laf arasında duyduğu haber ile tüm benliği aydınlanmıştı,mutluluktan uçmak üzereydi.Yüzündeki engel olamadığı doğal gülümseme mutluluğun resmiydi adeta.

    Kafedeki insanların tuhaf bakışları üzerine sesini alçaltması gerektiğini fark etti Efla.Ama ne yapsındı,içi içine sığmıyordu,belki de ilk defa Tanrı'ya yalvarışları duyulmuştu.Göksu kenara çekti Efla'yı,iri yeşil gözlerinde katıksız bir merakla sordu:

      "Ne oldu Efla?Deli etme beni de söyle hadi hemen,ay aaay çok meraklandım ama.." Efla kesti sözlerini,Göksu heyecanlandığı zamanlarda yaptığı gibi yine durduramıyordu kendini.

    "Ural.." dedi Efla sırıtmasına ara vermeden "Ural okuldan ayrılmamaya karar vermiş.Peri'nin anlattığına göre Alp'e 'Beni okula bağlayan bir şeyler var,ayrılamam' demiş.İnanabiliyor musun?!Gitmiyor,gitmiyor!!" Efla yine ses tonunun kontrolünü kaybetmişti.Elinde değildi ki..

    Göksu arkadaşının sevincine ortak oldu,birbirlerine coşkuyla sarılırken buldular kendilerini.Birkaç dakika daha konu üzerinde konuştular,Göksu işe dönmek zorundaydı.Efla arkadaşına bir kez daha sarılıp ayrıldı yanından.Eve doğru yürürken adeta kanatlanmıştı.Her gün lanet ederek çıktığı yokuşlu yollar,bol engebeli Arnavut kaldırımları artık o kadar da sinir bozucu gözükmüyordu.

      Eve geldiğinde,yalnız olduğunu gördü.Kıyafetlerini değiştirirken çılgınca dans ediyordu.Mutluluğun etkileriydi tüm bu saçmalıkları.Günlerdir,azalarak devam eden,bir hüzün vardı üzerinde.Aldığı bu haber ise her şeyi değiştirmişti.Hikaye onlar için devam ediyordu,kaldığı yerden..