Beklenmeyen Biri

Ayna

İroniler,ironiler,ironiler...Sıkılmıştı artık başına gelen tuhaf tesadüflerden.Zaten her şey bir tesadüfle başlamamış mıydı?Çok değil,sadece 4 ay kadar...Kendini kandırmanın yersiz olduğunu fark etti tam 4 ay 14 gündü geçen zaman;o tarihi unutmak,o günü unutmak da mümkün değildi,unutmak ihanet olurdu.Oysa ne kadar da masum ve sıradandı hayat onun gözünden o güne kadar.Yalnız ama mutluydu.Bir de şimdiki haline baktı....Karşısındaki aynada yüzünü incelemeye başladı.Koyu kahverengi dalgalı saçlarının çevrelediği oval,beyaz yüzü masum bir güzelliği barındırıyordu."Güzellik nedir ki onun umurunda olmadıkça?" diye geçirdi aklından.Binbir düşünce geçiyordu aklından aynaya bakarken.16 yıldır onun olan yüz yabancı geliyordu;koyu renkli kalın kaşlarının kontürlediği badem biçimindeki hafifçe çekik amber rengi gözlerinin içi eskisi gibi mutlulukla ve neşeyle parlamıyordu.O canlı bakışların yerini umudunu kaybetmiş,kendini mağlup hisseden birinin bakışları almıştı.Uzun parmaklarını burnundan aşağıya doğru kaydırdı ve dolgun dudaklarına dokundurdu.Canı sıkkın olduğu her zaman gibi,tırnaklarını dişlerinin arasından geçirmeye başladı.Onun bu hareketine en yakın arkadaşı "tırnak giyotini" diyordu.Arkadaşı aklına gelince istemsizce gülümserken buldu kendini.İşte hayat buydu,az önce kasvetli,boğucu düşünceler içinde kavrulurken bir anda mutlu olduğunu ve gerçekten yaşadığını hissedebiliyordun,her şeye rağmen güzeldi yaşamak.