" Umarım kolların hâlâ güçlüdür. Sen geldiğinde omuzlarına öyle bir sarılacağım ki güçlü kolların bile beni tutmakta zorlanabilir.
Seni seviyorum saklı çocuk "
-Özlemiş bir Taehyung.
•fairytale
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Oysa ben akşam olmuşum, Yapraklarım dökülüyor usul usul, Adım sonbahar."
Taehyung erkenden kalktı. İçi kıpır kıpırdı çünkü Patrick'in köşküne giren sayılı kişilerden biri o olacaktı. Heyecanlıydı, içi içine sığmıyordu.
Annesinin onun için hazırladığı ekmek arası atıştırmayı bir köşede sardı yarım yamalak ve yola çıktı. Bu sabah Affan Dede'yeuğramayacaktı. Çünkü eğer oraya giderse kesin geç kalırdı. Taehyung'ın bugün öyle bir niyeti yoktu, uyanalıdan beri saatleri sayıyordu.
Siyah okul formasının kazağını aşağıya doğru çekiştirdi. Artık iyice kısa geliyordu. Annesi daha da kısalmasın diye kazağı yıkamıyor bu yüzden de Taehyung kirlenmemesine dikkat ediyordu. Babası bu ay çok para kazanırsa ona istediği gömlekten alacaktı. Taehyung'da onu giyip Saint sokaklarında caka atarak gezecekti.
Yaklaşık iki kilometrelik yolu hızlı hızlı yürüdü. Geç kalmamalıydı. Eğer bir kez daha geç kalırsa uyarı mesajı alacağını biliyordu. Çoğu kez almıştı ama kağıdı babasına göstermeden yırtıp atmıştı her seferinde. O uyanık değil yaramaz bir çocuktu.
Kapının önünde kıkırdaşan diğer çocuklara selam verdi. "Mutlu sabahlar."
İçlerinden birisi Taehyung'ın yırtık paçasını işaret ederek gülmeye başladı. "Ne o Taehyung? Yolda itlerle mi karşılaştın?"
Şimdi herkes gülüyordu. Pantolonu geçen ay yırtılmıştı ve annesi ne kadar diktiyse de dikiş tutmamıştı. Taehyung bir nebze utandı ve bir şey söylemeden gidip sırasına oturdu.
"Çocuklar, hadi sınıfa."
Öğretmenlerinin sesini duyduğunda çantasından kitaplarını çıkardı ve ellerini kitaplarının üzerine birleştirip öğretmeni beklemeye başladı. Öğretmen sınıfa girdiğinde onları selamladı. "Mutlu sabahlar.
Hepsi birlikte cevap verdi. "Size de efendim."
Öğretmenleri tebeşir ile tahtaya bugünün konusunu yazarken Taehyung bir şey fark etti. Ödevini yapmamıştı. Oysa dün sokakta gezmek yerine ödevlerini yapması gerekiyordu. Kafasını yere eğdi ve öğretmeninin ödevleri sormaması için dualar etmeye başladı.
"Evet çocuklar. Dün verdiğim kitapları tamamlamış olmalısınız."
Çocukların hepsi ellerini kaldırarak 'evet'diyorlarken Taehyung'ın kafası hâlâ sıradaydı. "Taehyung ?"
