dolunay| yarı texting

little french girl| flashback

Çocuk sınıfa yeni gelmiş kıza bakıyordu. Masmavi gözleri, çilli küçük burnu ile çok sevimli ve ürkek duruyordu. Yanına yaklaşanlara bozuk Türkçesi ile cevap vermeye çalışıyor ama ürkekliğini de bir türlü üstünden atamıyordu. 1 ay olmuştu bu kız sınıflarına geleli. Geçen gün fark etmişti ki anneannesinin evinin yanındaki eve taşınmışlardı. İstemsizce o günü hatırlayıp gülümsedi. Kız o günden sonra Koray'a karşı daha da utangaç olmuştu.

Koray anneannesinin evini çok severdi. Küçük bir kayısı bahçesi bile vardı! Bazen oraya sopalardan ve çarşaflardan küçük bir çadır kurar içinde oturur ve kendi kendine hayaller kurardı. 1 aydır yan bahçeden gelen müzik sesinin kime ait olduğunu bulmaya çalışıyordu. Ama çitlere kafasını uzatmaya çalıştığında küçük boyu buna izin vermiyordu.

Çitlerin bilmediği bir şey vardı ama, Koray daima hazırlıklı olurdu. Bu sefer yana minik bir odun koymuştu ve müzik sesini bekliyordu. Küçük çocuk orada ağaçlara bakarak dakikalarca bekledi. Sonunda bahçeden gelen keman ve müzik sesi ile çitlere doğru koştu. Elleriyle çitten destek aldı ve odun parçasının üstüne bastı. Kafasını hafifçe kaldırdı ve... Bu mavi gözlü Fransız kızdı! Çocuk şaşkınlığını saklayamadı.

"Vay be!" diye bir nida döküldü küçük dudaklarından. Kız irkilerek çitlere baktı ve Koray'ı gördü. Koray hem şaşkın hem de hayran bir şekilde kıza bakıyordu. Kız ise utanmış ve kemanının yayını bırakmıştı. Koşarak hemen müziği kapattı, keman kutusunu aldı ve aceleyle eve girdi. Koray ise odun parçasından yavaşca indi.

Ayaklarının yere bastığını bile hissetmiyordu. O küçük kızla tanışma arzusu giderek şiddetleniyordu. Kendi kendine gülümsediğini fark etmemişti çocuk. Hoplaya zıplaya eve gitti. Bunun çok güzel bir arkadaşlığın başlangıcı olacağından habersiz. Sonrasında ise daha kötü hikayelerin...