Scenery From The Moon [COMPLETED]

02

Chapter 2

Tour

"Magpahinga na po kayo, ayos na po ako dito." Wika ko matapos ihatid ni Nanay Cora sa garden namin sa bahay. She let me to sit on our old design table chair, na sa pagkakatanda ko ay nasa gitna ng garden.

"Sigurado ka, hindi mo kailangan ng kasama rito?"

"Magpaiwan na lang po kayo ng isang kasamabahay para kapag gusto ko ng pumasok ay hindi ako mahihirapang tawagin ang isa sa kanila."

"Ako na-"

"Magpahinga na po kayo, alam ko masama po ang pakiramdam niyo."

"Sinong nagsabi sa iyo?"

"Hindi na po mahalaga iyon, take some rest and let the other maid to the works here.."

She sighed. "Gustuhin ko mang magpahinga pero hindi pwede at walang marunong magluto sa kasambahay rito bukod sa akin." She sadly said.

"We will just order food." I suggested.

I heard her small laugh.

"Probinsya ito walang ganoon rito." Wika niya.

Nahiya ako bigla at hindi nakapagsalita.

"Di bale, magpapagising ako na lamang ako para magluto. Maiwan na kita rito.." paalam niya.

Tumango at hindi muli nagsalita.

"Siya nga pala, iha. Pupunta rito ang hardinero mamaya at sana ay hindi ka niya maabala. Hmm?" Wika pa niya bago tuluyang umalis.

I'm just here to observe and relax kaya kung ano mang trabaho ang gagawin ng hardinero rito ay sana hindi nga ako maabala.

Pintawag siguro ni Nanay Cora ang hardinero para mag ayos ng garden ngayon dahil nagsabi ang isa sa mga kaibigan ko na si Kyla na pupunta rito bukas para dalawin ako rito kahit na hindi naman kailangan.

I told to auntie Tamara yesterday that I will spend the summer here at nagdesisyon narin ako na dumito muna hanggang hindi pa nakakahanap ng donor para sa mata ko. I just realized maybe if I'm far at auntie Tamara, her stressed will lessen and also I'm not ready to go back to my home, where I used to be with my parents.

Tha pain was still in me.

Suminghap ako ng sariwang hangin at pinakinggan ang huni ng ibon na nararamdaman ko na malapit lamang sa akin, they help to relax. I'm feel at ease for now.

Sandali pa ay narinig ko ang ilang yabag ng mga paa na tila palapit, hindi ko iyon pinansin at ipinikit na lamang ang mata para ibalik ang sarili sa kapayapaan.

"Magandang umaga, Serenity." A familiar voice made me jump and distract me from my relaxing mode.

"Why are you here again?" Singhal ko.

Damn this man named Adam!

"Nanganga-" He said and I cut him off immediately.

He was here again asked me if I'm okay again! I know that he is still guilty of what happened to me yesterday!

"Hindi ba sinabi ko na saiyo kahapon? I'm fine, you don't have to worry dahil ayos na ako at sinabi ko rin sa iyo na malinis na ang pangalan mo sa akin kaya hindi mo na kailangan pumunta pa rito at ipakita sa akin na nag-aalala ka." Dire diretso kong wika sa malamig na tono.