𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 17

Wauw, wat een uitslag gisteren! Gewoon fucking 6-2 met een hattrick van Huntelaar. Helaas moest ik werken en heeft PSV vandaag met wat geluk gewonnen.

Maar goed, volgend weekend scoren we weer wat punten tegen Groningen!

Enjoy dit hele leuke hoofdstuk 🙌

Isis stond zuchtend voor haar kledingkast. Het ene moment had ze een kledingstuk in haar hand en het andere moment legde ze het weer terug. "Lukt het Isis?" vroeg Michelle die fluitend naar boven kwam.

"Nee, eigenlijk niet." gaf Isis en smeet het shirtje terug in de kast. "Alles is stom." zei ze en liet zich op bed vallen. "Een beetje verliefd?" vroeg Michelle grijnzend. "Niet." reageerde Isis. "Jawel, je gaat op date!" zei Michelle en ging Isis' kledingkast na.

"En waarom ben jij zo vrolijk?" vroeg Isis. "Niks, het is gewoon mooi weer." zei Michelle. Isis trok haar wenkbrauw op. "Heeft het iets met Donny te maken?" vroeg Isis grijnzend. "Hij heeft me gevraagd om af te spreken. Maar je verandert van onderwerp!"

-

Het was kwart voor vijf. Om vijf uur kwam Carel haar ophalen. Isis was er helemaal klaar voor. Zenuwachtig liep ze heen en weer. "Als je gewoon jezelf blijft, komt het goed. Dan vinden jongens je het leukst." knipoogde Michelle die haar tas pakte.

Zij ging met een vriendin uit terwijl Isis met Carel ging. Isis liep naar de gang en trok haar jack vast aan. Net op dat moment hoorde ze een toeter. Hij was op tijd. "Have fun." glimlachtte Michelle. "Dank je!" zei Isis snel en liep naar beneden. Hun apartement was op de vierde verdieping.

"Hey." zei Carel glimlachend. "Hey." zei ze verlegen terug. Isis stapte bij hem in de auto. Carel startte de motor en reed de straat uit. "Alles goed?" vroeg hij om de stilte te verbreken. "Ja, prima. Gaat zijn gangetje. En bij jou?" vroeg Isis.

"Ook goed. Coach was vanochtend tevreden. Het was een leuke training." glimlachtte Carel. Isis keek naar hem. Ze vond het leuk hoe zijn ogen oplichtte als hij over zijn favoriete sport praatte.

"Wat gaan we doen?" vroeg Isis nieuwschierig. "Dat blijft nog even geheim." grijnsde Carel. Isis kreunde, dit antwoord kon ze verwachten. "Ik kon het proberen." zei ze. "Dat kon je inderdaad."plaagde Carel haar en legde een hand op haar knie.

Carel parkeerde de auto langs de grachten. Isis bedacht zich wat ze konden gaan doen. Maar niets kwam in haar op. Ze keek naar Carel terwijl hij naast haar liep. Hij droeg een licht blauwe trui met een donker blauwe spijkerbroek er onder. Daaronder droeg hij zwarte nikes.

"Stapt u in." Isis sloeg een hand voor haar mond toen Carel in een van de bootjes stapte die naast de kant dobberde in de gracht. "Is die boot van jou?" vroeg Isis fronsend. "Nee, die is van mijn broertjes. Hij ligt hier altijd en dan gaan ze varen in de gracht." Isis stapte voorzichtig in.

Het bootje wiebelde een beetje doordat ze instapte. Ze verloor bijna haar evenwicht maar Carel hield haar vast. "Dank je." lachtte ze. Hij zette de motor aan van het bootje, het maakte een grommend geluid en ze vaarden weg. Het was al vroeg donker en Amsterdam was gevuld met vele lichtjes.

Carel dook naar onderen en haalde avond eten te voor schijn. "Wow. Waar heb je dat vandaan." zei Isis verrast en moest glimlachen. "Vanmiddag gekookt en warm gehouden." grijnsde Carel. "Wil je iets?" voegde hij eraan toe. Isis knikte en voelde haar maag knorren.

-

"Het was heerlijk." zei Isis nadat ze het laatste hapje had door geslikt van haar pasta. "Bedankt." zag ze hem nou rood worden?

Isis en Carel hadden alles weer opgeruimd en schoon gemaakt. Isis had geen idee waar ze was maar hij schijnbaar wel. "Kom je? Het is prachtig hier." Carel klopte naast zich op het bankje wat middenin de boot bevestigd was. Isis kwam naast hem zitten.

Het was inderdaad prachtig. Daar gaf ze hem gelijk in. Amsterdam was in het donker machtig mooi. Isis glimlachtte door de schoonheid van de stad. Ze was zo enorm blij dat ze hisr was opgegroeid.

"Isis." hoorde ze Carel zacht zeggen en ze draaide zich om. Recht in zijn mooie bruine ogen. Hij zag er oprecht nerveus uit. "Wat is er?" vroeg ze en keek hem verbaast aan.

"Ik wil je iets vertellen waar ik al super lang mee zit. Ik vind je leuk. Als in echt leuk. Ik ben verliefd op je Isis. Vanaf het moment toen jij en je familie bij ons vroeger aan de deur kwamen. Al had ik het toen waarschijnlijk niet door. Toen ik je opnieuw ontmoette, was het erger, sterker dan ooit. Ik heb zoiets nog nooit gevoeld bij een meisje als bij jou. En ik zeg je eerlijk: ik heb nog nooit iemand leuk gevonden. Onze momenten samen daar geniet ik van. Toen je ineens op de training verscheen was ik zo blij. In de bioscoop, toen we gingen winkelen..."

Isis staarde hem met een mond vol tanden aan. Carel gaf zijn gevoelens toe aan haar. De meiden hadden al die tijd gelijk gehad. En nu ineens zei Carel dat hij verliefd op Isis was.

"Lieve Isis, zou je mijn vriendin willen zijn?" vroeg Carel en keek naar zijn handen. Isis moest nog even bekomen van zijn woorden en het verwerken. "Ik snap het volkomen als je het niet wilt maar...-" begon Carel.

"Carel ben je gek?! Ik wil het super graag. Ik vind jou ook leuk." Isis kreeg tranen in haar ogen en Carel zoende haar. Midden op de grachten.