𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 35

Dit hoofdstuk is niet beschikbaar voor mensen jonger dan 15 jaar!

Het is slechts een waarschuwing. Ik verbied je niks. Als je het zo graag wilt lezen dan doe je dat, anders sla je het gewoon over.

Tegen achten was iedereen eindelijk weg. Isis vond iedereen aardig maar soms was het allemaal een beetje te druk. Al helemaal nu ze nog niet honderd procent sterk genoeg was om alles aan te kunnen. "Gaat het, lieverd?" vroeg Carel en stopte met opruimen.

"Jahoor. Het was alleen een drukke middag." gaf Isis eerlijk toe. Carel liep naar haar toe en gaf haar een kus. "Ik weet wel iets." hij tilde haar op en Isis gaf een klein gilletje. "Hey!" reageerde ze verontwaardigt. "Ik kan zelf lopen." ze spartelde in zijn armen maar hij liet haar niet los toen ze naar boven liepen.

Toen ze boven waren, legde Carel haar op bed neer. Hij ging boven haar hangen en Isis keek in zijn bruine bekende ogen. Degene waarin ze altijd verdwaalde. "Ik zei toch: Vanavond ben je van mij." fluisterde Carel. Isis kreeg kippenvel op haar armen en haar hart bonkte als een gek.

"Weet je het zeker?" vroeg Carel lief. Isis knikte. "Met jou wel." fluisterde ze. Carel grijnsde. Hij gaf haar een kus en zijn handen gleden onder haar shirt. Die trok hij uit en zij trok zijn shirt uit. Isis bewonderde zijn lichaam. Ze had hem al vaker zonder shirt gezien maar nooit zo dichtbij.

Carel had geen sixpack, maar een heel goed lichaam. "Kun je het zien?" vroeg hij grijnzend. Isis werdt rood. "Weet je het zeker?" vroeg Carel weer onzeker. Zo onzeker had ze hem nog nooit gezien. "Oh, shut up jij! " Isis drukte haar lippen op de zijne en legde haar handen op zijn borstkast.

De kleding stukken vlogen door de kamer. "Carel heb je..." begon Isis. "Ja ik heb ze." ze zuchtte opgelucht. Isis hoefde nu nog geen kinderen. Ze had een veel te druk leven.

"Ik doe voorzichtig met je schat." fluisterde Carel en gaf haar een kus.

-
Hijgend lagen ze naast elkaar op bed. Isis lag naast Carel en hij had een arm om haar heen geslagen. "Ik houd van je." mompelde hij en drukte een kus op haar wang. Ze glimlachtte en keek hem aan. "Ik ook van jou." reageerde ze. Carel glimlachtte en trok haar tegen zich aan.

"Vond je het.." begon hij ineens. "Carel houd op! Ik ben blij dat het met jou was. Het was perfect." kapte Isis hem af. "Mooi zo." fluisterde hij en gaf haar een kus. "Ik vond het zo klote om je te zien toen je zo moe was van alle media." gaf hij toe. "Gelukkig is die tijd nu voor bij." zuchtte Isis.

"Ik ben benieuwd wat er met Janice gebeurt." zei ze. "Geloof me. Als het aan mij ligt draait dat wijf de bak in." zei Carel opstandig en Isis gaapte. "Hmh." mompelde ze instemmend. Ze kroop tegen Carel aan, sloot haar ogen en viel binnen een mum van tijd in slaap.

-
De volgende dag zaten ze met hun clubje bij Matthijs thuis Carel en zij, Frenkie en Amber, en Senna en Matthijs. Ze zaten wat bij te kletsen over de week. Senna en Matthijs zaten in de keuken voor het middag eten te zorgen. Pannenkoeken weliswaar. Vanuit de keuken klonk vrolijk gelach.

"Wanneer komen ze nu samen." zuchtte Amber. "Geef het tijd, Am. Ze hebben een sterke band. Maar Matthijs is smoor verliefd op Senna." Frenkie trok haar tegen zich aan. "Andersom ook." bemoeide Carel zich er mee. "Klopt." knikte Isis.

"DE PANNENKOEKEN ZIJN KLAAR!" gilde Matthijs door het appartement. "Duidelijk." grinnikte Frenkie. Ze stonden allemaal op en liepen naar de keuken. Toen Isis daar kwam, schoot ze in de lach. Alles zat onder de poedersuiker. Hier en daar lag wat beslag.

"Hebben jullie de rest van de keukem heel gelaten?" wilde Isis weten. "Ja! Scheelt weer dat het mijn eigen keuken is." zei Matthijs daarop en ze moesten allemaal lachen. "Wat een stelletje sukkels zijn jullie ook met zijn tweetjes." zei Amber, half lachend.

"Gaan jullie andere kleren aan trekken. Wij ruimen hier op en dekken de tafel." Isis duwde de twee richting de gang. Senna wist wat Isis van plan was en keek haar waarschuwend aan. "Ga nu maar. Voordat hij al een ander heeft." fluisterde Isis.

Senna keek haar dankbaar aan en liep achter Matthijs aan naar boven. "Goeie zet, schat." zei Carel en gaf haar een kus. "Weet ik toch." grijnsde ze en ze liepen terug naar de woonkamer.