𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 36

QMusic in de gaten houden voor 5SOS in de QTube, spannund haha! ;)

Isis zat zenuwachtig in de auto bij Carel. Vandaag gingen ze een dagje naar zijn familie. "Wat is er lieverd? Ben je zenuwachtig?" Carel legde een hand op haar knie. "Een beetje." gaf Isis toe.

Carel had een korte week vakantie vanwege dat het Nederlands elftal speelde voor de EK kwalificaties. Frenkie, Matthijs en Donny daarintegen, waren geselecteerd voor Oranje en moesten mee trainen in Zeist. Maar ze gingen zeker bij de wedstrijden kijken van het Nederlands elftal.

Isis en Carel kwamen aan in Amstelveen. Daar woonde zijn familie nu in een rustige woonwijk dichtbij een winkel centrum. Isis wist dat ze vroeger buren waren geweest, maar zijn familie was haar vast alweer vergeten.

"Hey, geen stress. Het komt goed." Carel pakte haar hand en gaf haar een kus. "Ik weet het. Maar de zenuwen blijven. Ik heb ze jaren niet meer gezien." zuchtte Isis. "Ik laat je niet meer los." besloot Carel. Er verscheen een glimlachje op het gezicht van Isis en ze liepen samen naar binnen.

"Ik ben thuis!" riep Carel door het huis en Isis moest erom lachen. "Het kon ook zachter." "Weet ik, maar dit haat mijn moeder." Isis schudde langzaam haar hoofd en verkocht hem een lichte pets. "Carel Eiting, wat moet ik toch met jou." plaagde ze hem en hij grinnikte.

"Hein! Carel is er!" het was vrijdag. Dit hadden ze expres gedaan zodat ze wisten dat ze allemaal vrij waren. Afgelopen donderdag waren ze naar de wedstrijd van Nederland - Wit Rusland geweest in De Kuip. De meiden moesten de jongens mee slepen er naar toe bij wijze van spreken. De wedstrijd had Nederland weten te winnen met maar liefst 4-0.

Isis en Carel liepen door naar de woonkamer waar overal mensen vandaan kwamen. "Jij moet vast Isis zijn." zei een volwassen vrouw die duidelijk Carel zijn moeder was. Isis knikte verlegen en ze gaven elkaar een hand.

"Aangenaam kennis te maken weer, ik ben Froukje Eiting." "Insgelijk mevrouw." antwoordde Isis beleefd. "Ach, noem me geen mevrouw. Dan voel ik me zo oud!" en Isis moest lachen. Daarna volgde Carel zijn vader.

"Hallo, ik ben Hein. Vader van dit zooitje ongeregeld hier!" de twee broertjes van Carel begonnen meteen te protesteren en Carel rolde zijn ogen. "Ik ben Isis de Wit." zei ze glimlachend. Langzaamaan werdt ze minder zenuwachtig. Ook maakte ze kennis met de gebroerders Eiting: Bart en Willem.

Een uur later zaten ze te praten in de woonkamer. Ze praatte over wat Carel en Isis allemaal hadden mee gemaakt en wat er bij de Eitings allemaal gaande was. Oftewel: ze hadden veel om bij te praten.

"Ik wist nog dat Carel de bal in het beekje had geschopt en dat jullie met sippe gezichtjes naar binnen kwamen." vertelde Hein lachend. "Ohja." Carel moest er gelukkig zelf om lachen en trok Isis tegen zich aan. Op een gegeven moment stond Bart op en liep naar buiten.

Carel fronstte zijn wenkbrauwen. "Zal ik gaan?" vroeg hij. "Ik ga wel." zei Isis. "Weet je het zeker?" Isis knikte. "Zie je zo." ze stond op en liep achter Bart aan naar buiten. Hij zat op de tuinbank voor zich uit te kijken.

"Mag ik naast je komen zitten?" geschrokken keek Bart op maar herpakte zich. "Jahoor, prima." mompelde hij en Isis nam naast hem plaats. "Vind je Carel echt leuk?" vroeg Bart serieus. Ineens vanuit het niets. Isis schrok licht van de vraag maar knikte toen.

"Ja, hij maakt me gelukkiger dan wie dan ook." antwoordde Isis eerlijk. "Ga je hem geen geld vragen?" ineens wist Isis waar Bart heen wilde. "Bart.." hij keek haar aan. "Wat is er? Als je me niet mag, mag je het ook gewoon zeggen." zei Isis zacht. Bart zuchtte.

"Sorry. Ik bedoelde het niet zo. Eerst dacht ik dat je de nieuwe Shirley was en dat de band met mijn grote broer opnieuw verbroken werdt. Maar als ik je naar hem zie kijken weet ik zeker dat dat niet gaat gebeuren. Jij hebt interesse in zijn baan, Shirley had dat geen eens. Shirley hoorde niet bij onze familie. Je bent hier pas een dag maar ik weet dat je hier en plekje gaat krijgen."

Isis' ogen werden een beetje waterig van Bart zijn woorden maar slikte het weg. "D-dankje, lief van je." reageerde Isis. Bart zijn gezicht lichtte op en gaf haar een knuffel. "Ga nu maar weer naar Ca toe, hij mist je al volgens mij." Bart grinnikte. Isis keek naar binnen en zag Carel inderdaad kijken.

"Ga je mee naar binnen?" vroeg Isis aan Bart. Bart knikte en samen liepen ze naar binnen. "Wat was er met hem?" vroeg Carel, een tikkeltje bezorgt. "Vertel ik je later." antwoordde Isis met een blik op zijn familie die dichtbij zat. En Carel knikte begrijpend.

"Carel en Isis..." de twee keken op bij het avond eten. "Dit lijkt me een perfect moment om te vertellen dat we een verrassing hebben voor jullie twee." verbaast keek Isis naar Hein. Evenals Carel had dezelfde reactie. "Wat is er pap?" vroeg hij. De gebroerders Eiting zaten te grijnzen aan de andere kant van de tafel..

"Kijk maar." Hein overhandigde de envelop aan zijn zoon. Carel scheurde hem open. Het was schattig om te zien hoe enthousiast hij was. Hij begon hardop te lezen.

Lieve Carel en Isis,

Aangezien jullie een hoop mee gemaakt hebben, vonden we dat jullie wel een beetje rust kunnen gebruiken. Helemaal alleen. Zonder jullie vrienden en zonder jullie families.

Daarom sturen we jullie naar Californië. We hebben een weekje geboekt voor twee personen dus jullie kunnen het niet meer afslaan. Jullie krijgen 300 euro zakgeld mee van ons.

Alvast veel plezier gewenst!

Xx

Hein, Froukje, Bart en Willem.

"Wow." Isis haar mond viel open maar sloot hem snel weer. "Krijgen wij dit van jullie? Stelletje gekken." was Carel zijn reactie en iedereen moest lachen. "Dank jullie wel. We zullen er zeker van gaan genieten." bedankte Isis hen terwijl Carel zijn familie omhelsde.

Isis zocht het All Inclusive hotel op haar telefoon. "Kijk Ca! Hier gaan we heen. Moet je zien wat een vet hotel!" Carel keek mee over haar schouder en moest lachen om het enthousiasme van zijn vriendin.

"Ik kan niet wachten om deze herinneringen samen met jou te delen." Carel sloeg zijn arm om haar heen en gaf Isis een klein kusje op haar lippen.

Tevreden keken Carel zijn ouders naar het jonge stel. Ze waren blij dat hun zoon iemand gevonden had naar die moeilijke tijd...