𝓥𝓻𝓲𝓳𝓮 𝓣𝓻𝓪𝓹✔

Hoofdstuk 33

Countdown:

8 hoofdstukken.

😭😭😭😭😭😭😭

1 maand later

"Kun je hem zo goed bewegen?" vroeg de huisarts en Isis knikte. "En zo, zo en zo?" Isis schoot bijna in de lach maar ze hield zich in. "Ja, dat kan ik." Carel zat naast haar. "Dan is uw arm weer helemaal goed. Kijk maar." hij liet de foto zien op het röntgen apparaat. Er zat geen breukje meer in.

"Komende dagen nog wel even rustig aan doen voor de zekerheid. Maar inprincipe kun je er weer alles mee." zei de arts glimlachend. "Dank u wel!" zei Isis blij en hij moest lachen. "Geen probleem, mevrouw de Wit, meneer Eiting." knikte hij.

Een paar minuten later hadden ze alles afgehandelt en de arts zou de papieren door sturen naar het ziekenhuis. Isis en Carel liepen samen de praktijk uit. Het voelde raar om de arm naar een maand weer te gebruiken.

"Dus, meneer Eiting, wat zijn de plannen voor vandaag." gniffelde Isis. "Netflixen?" Carel keek haar aan. Isis knikte en ze liepen terug naar zijn apartement wat op loop afstand was. Isis hing haar jack aan de kapstok en liep door naar de woonkamer. Ze kende de weg hier al met haar ogen dicht.

"Ik ga eerst even mijn koffer naar boven brengen." ze hadden al besproken dat Isis vannacht hier bleef slapen. "Je weet de weg." Carel gaf haar een kus en ze liep naar boven. Waarschijnlijk wilde hij haar wat tijd alleen gunnen. Isis liep naar zijn slaapkamer en zette haar koffer neer bij de kledingkast.

Isis keek de kamer rond. Er was niet veel verandert. Maar ze herinnerde zich de eerste nacht hier. De avond nadat ze was aangerand. Carel haar gered had van die dronken jongen in de steeg. Isis zag het weer voor zich en rilde. Ookal was het nu een half jaar geleden, ze moest er nog iedere dag aan denken.

Toen ze weer beneden kwam, had Carel alles al klaar staan. "Lief." reageerde Isis erop. "Ben ik ook." zei Carel grijnzend. "Je ego is er niet minder op geworden zie ik." zei Isis lachend. "Hey!" schoot Carel in de verdediging. "Grapje schat!" Isis probeerde weg te vluchten maar Carel had haar al te pakken bij haar middel.

"Wat zei je?" vroeg hij. "Dat ik veel van je houd." zei Isis. "Dan is het goed." antwoordde Carel en liet haar weer los. Isis moest lachen en rolde met haar ogen. Isis kroop naast hem op de bank en Carel zette The Maze Runner deel 1 aan. Isis had hem al honderd keer gezien maar het eerste deel bleef altijd leuk om terug te zien.

Halverwege de film, was Isis toch wel een beetje moe geworden. Ze leunde tegen Carel aan. "Je mag best slapen als je wilt." zei Carel tegen haar. "Dan is het niet meer leuk voor jou." antwoordde Isis. "Maakt mij niks uit. Als ik maar bij jou ben." was zijn eigenwijze antwoord.

"Slijmbal."zacht gaf Isis hem een duwtje tegen zijn schouder. Isis nestelde zich nog eens goed tegen hem aan. Ze merkte nog net dat Carel zei: "Dan kijken we de film een andere keer verder." en Netflix omwisselde met de gewone tv zenders. Isis voelde haar ogen zwaarder worden en viel als een blok in slaap.

Isis werdt een uur later wakker en hoorde Carel aan de telefoon. Ze hield haar ogen gesloten en luisterde. "Ja, er is veel gebeurt pap, maar het gaat weer goed met ons." hoorde ze hem zeggen. Hij was duidelijk met zijn vader aan de telefoon.

"Tuurlijk komen we een keer langs. Isis wil jullie graag ontmoeten." het bleef even stil.

"Ja, ik weet het zeker Pap. Isis is niet zoals Shirley. Honderd procent zeker. In het afgelopen half jaar heeft ze nog niet eens geprobeerd geld van me te vragen of me naar een club gesleept.Ja we zijn een paar keren uit geweest maar dat was samen met de groep." het klonk alsof zijn vader bezorgt was.

"Een transfer naar het buitenland of een andere club?" Isis wilde omhoog schieten maar besefte dat ze eigenlijk hoorde te slapen. Ze hield haar adem in. "Dat zit er voorlopig nog niet in. Daarvoor houd ik te veel van Isis. En ik wil nog lang niet weg bij Ajax." ze zuchtte zachtjes uit van opluchting.

Isis hoorde dat Carel afscheid nam van zijn vader en zuchtte. Waarschijnlijk was zijn vader bezorgt om hem. Isis vond het wel schattig. Ze deed alsof ze wakker werdt en kwam. half omhoog. "Hey, was je al lang wakker?" vroeg Carel en gaf haar een kus.

"Lang genoeg om het laatste van het gesprek met je vader te horen." mompelde Isis en Carel werdt rood. "Dat had je mogen horen, schat." hij gaf haar een kus en ze glimlachtte naar hem.

"Frenkie, Matthijs, Donny, Kaj, Lisa, Senna en Amber, Lisanne en wat anderen wilden hier naar toe komen om te kijken hoe het met je gaat. Wil je dat?" vroeg Carel. "Ja natuurlijk." knikte ze. "Leuk!" "Dan kan je Lisa ook ontmoeten. Ze is best aardig." zei Carel. Isis keek hem even moeilijk aan.

"Rustig maar, lieverd. Ik heb nooit gevoelens gehad voor Lisa. Het was omdat het moest. Ik heb haar de situatie uit gelegd en ze begreep het volkomen. Door dit heeft ze Donny ontmoet en de twee zijn 24/7 bij elkaar. Geloof me, ik voel niets voor haar. Alleen voor jou.."

Isis keek hem even aan en zag dat hij het meende. "Sorry. Ik houd van je." zei ze zachtjes. "Was je jaloers?" vroeg Carel. "Een beetje." gaf Isis blozend toe. "Schattig." grinnikte hij. "Niet!" zei Isis en Carel gaf haar een kus. "Hoe laat komen ze?" vroeg Isis om van onderwerp te veranderen.

"Over een uurtje." antwoordde Carel. "Oke.." en Isis sloot haar ogen weer.